Posiedzenia

Sprawozdanie z pierwszego posiedzenia Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego KNP PAN
 
Poznań, 27 listopada 2020

Inauguracyjne posiedzenie Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego Polskiej Akademii Nauk odbyło z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams w domenie Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Otwarcia obrad dokonała przewodnicząca Sekcji prof. dr hab. Magdalena Piorunek. Przywołując definicję Oddziału Psychologii Doradczej przy Amerykańskim Towarzystwie Psychologicznym prof. Piorunek przypomniała, że poradnictwo to pomaganie poszczególnym jednostkom w pokonywaniu przeszkód znajdujących się na drodze do ich osobistego rozwoju (…) oraz w optymalnym pobudzaniu indywidualnych źródeł tego rozwoju (Murgatroyd, S., 2000, s. 16)., wspominając zaś definicję Anny Jones dodała, iż poradnictwo to proces ułatwiający poszczególnym osobom pogodzenie się z własnym życiem – takim jakim ono jest – a w ostatecznym rachunku pomagający osiągnąć większą dojrzałość poprzez nauczenie się brania odpowiedzialności i podejmowania decyzji za samego siebie (Murgatroyd, 2000, s.16). Wprowadziła tym samym uczestników spotkania w jego tematyczny zakres. Ponadto zwróciła uwagę, iż poradnictwo bywa utożsamiane z doradztwem i jest traktowane jako działanie społeczne, interakcja międzyosobowa, polegającą na dostarczeniu przez doradcę rad, porad, wskazówek radzącemu się lub jako działalność instytucji poradniczych, z kolei – z punktu widzenia polityki społecznej jako forma pomocy (Kargulowa, 2005).

Tak szeroko rozumiane, służyć może zarówno realizacji celów terapeutycznych, jak i promocyjno-optymalizacyjnych (Sęk, 204), zwłaszcza, że współwystępuje i wiąże się między innymi z takimi działaniami pomocowymi, jak wsparcie społeczne, terapia, interwencja kryzysowa, pomoc socjalna i może być rozpatrywane:
– w kontekście mikrospołecznym jako relacja pomocowa (z takimi obszarami refleksji, jak np.: podmiotowość uczestników relacji, ich autonomia, motywacje wchodzenia w relacje, ich uwarunkowania,);
– jako działalność instytucji, grup formalnych i nieformalnych w przestrzeni rzeczywistej i wirtualnej;
– w skali makrospołecznej jako  komponent polityki społecznej i edukacyjnej.
Podniosła także problem definiowania efektów działań poradniczych, ich mierzenia i związków z innymi oddziaływaniami, jak wychowanie, edukacja, profilaktyka.
Wskazując wielorakie aspekty problematyki poradnictwa prof. Piorunek zakreśliła tym samym merytoryczny obszar działania Sekcji.
Następnie przedstawiła informacje ogólne na temat jej struktury oraz określiła cele tego, spotkania oraz cele przyszłej działalności Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego. Jako główne wskazała:
– krytyczny namysł nad istniejącymi nurtami poradnictwa, pomocy i wsparcia społecznego oraz potrzebę wypracowywania nowych teorii;
– interparadygmatyczne, transdyscyplinarne badania obszaru działań pomocowych;
– interdyscyplinarny dyskurs nauki i praktyki, związany z poradnictwem i jego różnymi odmianami;

– rozwój współpracy między instytucjami, organizacjami, jednostkami zajmującymi się w/w zagadnieniami.

Po tym wprowadzeniu, formalnie zebranie zainaugurowała przewodnicząca KNP PAN prof. Agnieszka Cybal-Michalska zaproszony gość spotkania. W pierwszych słowach zaakcentowała doniosłość powołania, po raz pierwszy w historii Komitetu Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego. Następnie krótko przedstawiła historię funkcjonowania KNP PAN i wskazała jego zadania „których celem jest, w najogólniejszym sensie, integracja środowiska naukowego pedagogów i podtrzymywanie świadomości społecznego znaczenia pedagogiki jako nauki oraz społecznej odpowiedzialności pedagogów (…)”. Na ręce przewodniczącej Sekcji prof. Piorunek złożyła podziękowania za opracowanie opinii związanej z prowadzonymi przez Ministerstwo Edukacji Narodowej konsultacjami w sprawie wniosku o włączenie do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji – kwalifikacji rynkowej: Prowadzenie mediacji w oświacie oraz sporządzenie planu działań Sekcji Poradnictwa Społecznego, które wyznacza kierunek twórczej i eksperckiej aktywności Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego.

W kolejnej części przewodnicząca prof. Piorunek oddała głos poszczególnym członkom Sekcji, prosząc o przedstawienie swoich sylwetek i zainteresowań naukowo-badawczych.

Jako pierwsza głos zabrała prof. dr hab. Bożena Matyjas, której zainteresowania badawcze koncentrują się wokół tematyki: dziecka; dzieciństwa w różnego typu środowiskach wychowawczych: rodzinie, szkole, środowisku lokalnym i globalnym oraz problemów pomocy i wspierania rodzin i dzieci w sytuacjach kryzysowych. Profesor jest autorką sześciu monografii oraz przeszło 280 artykułów naukowych, współautorką, jednej książki, redaktorką dwunastu monografii poświęconych tym zagadnieniom.

Następnie głos zabrał prof. Zdzisław Wołk informując, że jego zainteresowania badawcze wiążą się z humanistycznymi aspektami pracy zawodowej, kulturą pracy i poradnictwem zawodowym, a także problemami pracy socjalnej. Z tego zakresu opublikował ponad 200 prac naukowych i popularno-naukowych, w tym dziesięć monografii i podręczników oraz trzynaście prac zbiorowych, których był redaktorem naukowym. Był też projektodawcą i uczestnikiem programów badawczych poświęconych aktywności pracowniczej i aktywizacji zawodowej, pomocy społecznej w wymiarze lokalnym. Jest autorem licznych ekspertyz dotyczących poradnictwa zawodowego oraz rekomendacji poświęconych aktywizacji zawodowej bezrobotnych. Przez dwie kadencje zasiada w Wojewódzkiej Radzie Rynku Pracy województwa lubuskiego.

Profesor DSW dr hab. Elżbieta Siarkiewicz, której oddano głos, jako kolejnej, to pedagog, badacz, diagnosta, wykładowca akademicki. Jest członkiem–założycielem Naukowego Towarzystwa Poradoznawczego i zastępcą redaktora naczelnego czasopisma „Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy”. Swoje zainteresowania naukowe i badawcze skoncentrowała wokół mikroświatów, w których są tworzone, uruchamiane, podtrzymywane oraz realizowane działania  pomocowe, wspierające i poradnicze. Sięgając po możliwości jakie dają badania terenowe i uczestniczące, skonstruowała imersjonistyczny model badań nad poradnictwem. Opublikowała dwie autorskie i jedną współautorską monografię, wiele artykułów oraz jest redaktorką lub współredaktorką trzech prac zbiorowych dotyczących problematyki poradnictwa.

Dr Violetta Drabik-Podgórna adiunkt w Zakładzie Poradoznawstwa oraz zastępca kierownika Międzynarodowej Katedry UNESCO Lifelong Guidance and Counseling w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego oraz doradca kariery, trener rozwoju osobistego, certyfikowany coach ICC i współkoordynator (z Markiem Podgórnym) międzynarodowej akademickiej sieci współpracy UNITWIN NETWORK Life designing interventions (counseling, guidance, education) for decent work and sustainable development, skupiającej 20 uniwersytetów z całego świata. Jest autorką jednej książki, redaktorką i współredaktorką czterech prac zbiorowych oraz dwóch numerów dwujęzycznego czasopisma Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy (2018, 2019). Ponad to jest organizatorką i współorganizatorką konferencji i seminariów naukowych o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. W swoich pracach podejmuje problematykę współczesnego poradnictwa konstruowania kariery i życia (Life Design), podkreśla znaczenie dialogiczności relacji oraz analizuje sytuację doradczą z perspektywy etycznej.

Następnie głos zabrała dr Elżbieta Kwiatkowska. Członek Zespołu Edukacji Elementarnej przy KNP PAN (do 2019 r). Koordynator ds. pedagogicznych w przedszkolu akademickim Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2016-19), autorka programu edukacyjno-wychowawczego, Dzieci zmienią świat na lepsze. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się m.in. wokół: wieloaspektowej optymalizacji oddziaływań przedszkola na dziecko, sprzyjającej jego zintegrowanemu, harmonijnemu rozwojowi; problematyki wspierania dziecka zdolnego w środowisku edukacyjnym; szeroko pojętych kompetencji społecznych i funkcjonowania społecznego wybranych środowisk (w tym środowisk międzykulturowych).

Dr Joanna Kozielska, pracownik Zakładu Poradnictwa Społecznego na Wydziale Studiów Edukacyjnych UAM, poinformowała iż jej zainteresowania naukowe oscylują wokół zagadnień związanych z transnacjonalnym poradnictwem biograficznym. Interesuje się także wykorzystywaniem niedyrektywnych form wspierania rozwoju i poradnictwa kariery m.in coachingiem oraz szeroko rozumianym szkolnictwem zawodowym. Dr Kozielska jest autorką kilkudziesięciu artykułów naukowych, współredaktorką (wraz z prof. M. Piorunek i dr A. Skowrońską-Pućką) trzech monografii zbiorowych oraz autorką 2 autorskich monografii.

Dr Agnieszka Skowrońska-Pućka także jest adiunktem w Zakładzie Poradnictwa Społecznego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Jej zainteresowania naukowo-badawcze oscylują wokół problematyki wsparcia i pomocy świadczonej osobom w kryzysie, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży ze środowisk defaworyzowanych. Istotnym obszarem jej naukowych zainteresowań jest system instytucjonalnej i rodzinnej pieczy zastępczej, biograficzne kryzysy nienormatywne a nade wszystko zjawisko (przed)wczesnego macierzyństwa. Jest autorką licznych artykułów naukowych, współredaktorką (wraz z prof. Piorunek i dr Kozielską) trzech monografii zbiorowych oraz autorką jednej autorskiej monografii.

Na koniec, swoją sylwetkę naukową zaprezentowała Prof. Magdalena Piorunek wskazując, iż jest kierownikiem Zakładu Poradnictwa Społecznego na Wydziale Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu, a jej zainteresowania i badania lokują się w obszarze pedagogiki pracy, pedagogiki społecznej, poradoznawstwa. Profesor jest autorką ponad 120 publikacji. Od 2009 roku zainicjowała i przewodniczy komitetom naukowym cyklu ogólnopolskich konferencji naukowych dotyczących poradnictwa (2010, 2012, 2014, 2017, 2020/21). W minionej kadencji była członkiem takich Zespołów KNP PAN jak: Zespół Pedagogiki Pracy; Zespół Pedagogiki Młodzieży oraz Zespól Pedagogiki Społecznej. Istotnym elementem jej naukowych działań jest uczestnictwo w międzynarodowym projekcie UNITWIN NETWORK – Life Designing Intervention (counseling, guidance, education) for decent work and sustainable development; współpraca z Katedrą UNESCO Całożyciowego poradnictwa zawodowego we Wrocławiu oraz działalność organizacyjna i dydaktyczna.

Członkami Sekcji są ponadto prof. Andrzej Radziewicz–Winnicki oraz prof. UWr. Andrzej Ładyżyński.

Prof. Radziewicz-Winnicki jest socjologiem i pedagogiem, uznanym autorytetem  naukowym w zakresie socjologii wychowania oraz pedagogiki społecznej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, World Association for Educational Research oraz inicjatorem i redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Auxilium Sociale – Wsparcie Społeczne”, członkiem kolegiów redakcyjnych krajowych i międzynarodowych czasopism naukowych

Prof. UWr. A. Ładyżyński, rozpoczynał swoją karierę naukową w Zakładzie Historii Edukacji, pracując pod kierunkiem prof. Miroławy Chamcówny, obecnie specjalizuje się w obszarze pedagogiki rodzinnej, poradnictwa rodzinnego oraz terapii rodzinnej. Czynnie zajmuje się pracą z rodzinami w kryzysie. Jest związany z Zespołem Terapii Rodzin przy Centrum Neuropsychiatrii „Neuromed” we Wrocławiu. Korzysta ze szkoleń oraz superwizji pracy własnej. Autor dwóch książek oraz ponad 100 artykułów.

Ważną rolę w przebiegu obrad odegrała dyskusja dotycząca szczegółowej tematyki i form współdziałania w rozpoczętej czteroletniej kadencji (2020-2024).W jej rezultacie ustalono, że będą organizowane w ciągu roku akademickiego dwa spotkania o naukowym charakterze. Przedmiotem obrad będą zadania, które wpisują się w zakres aktywności Komitetu Nauk Pedagogicznych, a które dotyczą bezpośrednio kwestii poradnictwa, wsparcia, pomocy i interwencji. Zaplanowano także przygotowywanie publikacji indywidualnych i ewentualnie podsumowującej na koniec kadencji Sekcji. Podtrzymano inicjowanie i rozwijanie współpracy z krajowymi organizacjami i ośrodkami naukowymi, których obszarem zainteresowań jest tematyka wpisująca się w zakres zainteresowań członków Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego oraz kontynuowanie współpracy z Katedrą UNESCO i siecią UNITWIN international network, Life designing interventions for decent work and sustainable developmentoraz, a także z Naukowym Towarzystwem Poradoznawczym. Przewidziano też udział członków Sekcji w przygotowywaniu ekspertyz naukowych, których tematem przewodnim są poradnictwo, wsparcie, pomoc i wszelkie działania im towarzyszące; oraz w diagnozowaniu stanu oświaty z uwzględnieniem zwłaszcza obszarów skoncentrowanych na poradnictwie pedagogicznym. Zaplanowano także przygotowanie mapy ośrodków i osób zajmujących się poradnictwem. Poza tym wzięto pod uwagę możliwość konsultowania programów kształcenia kadr akademickich i oświatowych w dziedzinie pedagogiki w obszarze poradnictwa, wsparcia, interwencji i pomocy oraz ocenianie poczynań reformatorskich w systemie edukacji w obszarze dotyczącym poradnictwa np.: edukacyjno-zawodowego, społecznego wsparcia i działań o charakterze interwencyjno-pomocowych. Jako zadanie bardzo ważne uznano opracowywanie nowych koncepcji i propozycji rozwiązań modelowych dotyczących obszaru poradnictwa pedagogicznego, wsparcia, pomocy i interwencji oraz organizowanie badań w mniejszych zespołach badawczych zgodnie z zainteresowaniami naukowymi poszczególnych członków Sekcji. Mając to na względzie, zaplanowano  powołanie szerszego Zespołu Poradnictwa Pedagogicznego KNP PAN, wspierającego inicjatywy i działania Sekcji, którego kształt mógłby się zmieniać w zależności od podejmowanych inicjatyw i przedsięwzięć.

 

Na zakończenie spotkania prof. Piorunek odczytała sformułowaną wraz z dr Kozielską opinię wniosku o włączenie do zintegrowanego Systemu Kwalifikacji- kwalifikacji rynkowej Prowadzenie mediacji w oświacie, wskazując wagę przygotowywania młodzieży do prowadzenia mediacji w procedurze mediacji rówieśniczych i mediacji dorosłych w szeroko pojętej edukacji.

Przed zamknięciem obrad ustalono, że następne spotkanie Sekcji odbędzie się w lutym 2021 roku.
Sprawozdanie z drugiego posiedzenia Sekcji i Zespołu wspierającego działania Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego KNP PAN

Poznań, 26 lutego 2021 r.
Posiedzenie otworzyła przewodnicząca Sekcji prof. dr hab. Magdalena Piorunek. Profesor Magdalena Piorunek serdecznie powitała obecnych na spotkaniu członków Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego oraz członków Zespołu wspierającego działanie sekcji, przypominając najważniejsze założenia i idee, jakie towarzyszyły inicjatywie powołania Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego oraz kierunki jej działań. Przewodnicząca Sekcji zaprosiła obecne na posiedzeniu grono na V Ogólnopolską Konferencję Naukową „Pomoc – wsparcie społeczne – poradnictwo. Między teorią a praktyką wspierania jednostki w życiu osobistym, edukacji i pracy”, organizowaną przez zespół Zakładu Poradnictwa Społecznego w dniu 25 marca br. w formule on-line, którą patronatem objął Komitet Nauk Pedagogicznych PAN oraz Polskie Towarzystwo Pedagogiczne.

W dalszej kolejności złożyła podziękowania Prof. Elżbiecie Siarkiewicz za rozpowszechnianie informacji na temat działalności Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego w środowisku naukowym. Wyraziła nadzieję na współpracę z Naukowym Towarzystwem Poradoznawczym. 

Następnie przedstawiła sylwetkę Prof. Teresy Chirkowskiej-Smolak, kierownik Zakładu Psychologii Pracy i Organizacji, Wydziału Psychologii i Kognitywistyki UAM, która wygłosiła wykład pt.: „Wypalenie akademickie”. Profesor Chirkowska-Smolak omówiła kolejno, czym jest wypalenie, wskazała jego trzy wymiary w ujęciu Maslach – wyczerpanie, cynizm, obniżoną skuteczność. Scharakteryzowała szczegółowo symptomy wypalenia, akcentując skalę zjawiska wypalenia akademickiego, z koncentracją na grupie studentów. Wskazała przyczyny i sposoby zapobiegania zjawisku, skupiając uwagę na sześciu obszarach pracy – omówiła sześć strategii poprawienia relacji z pracą wg Maslach i Leitera. Profesor Chirkowska-Smolak zaprezentowała szerokie, nowe podejście do zjawiska wypalenia zawodowego, uwzględniające inne niż tylko grupy zawodów służb społecznych, kategorie osób, zagrożonych wystąpieniem. Uznała istotę aktywności podejmowanej w ramach studiów za pracę, ukierunkowaną na konkretny cel. Akcentowała złożoność i wielowymiarowość konstruktu wypalenia.

Profesor Magdalena Piorunek podziękowała za wygłoszenie wykładu, podkreśliła znaczenie praktycznych rekomendacji służących przeciwdziałaniu występowania i pogłębiania się syndromu wypalenia zawodowego wśród studentów i kadry akademickiej. Po zakończonym wykładzie głos zabrał Prof. Andrzej Radziewicz- Winnicki, nawiązując do socjobiologii w kontekście profilaktyki zjawiska. Postulował zasadność powrotu do grup odniesienia, które przeciwdziałają deprywacji i frustracji. Wskazał na teorię rezyliencji i możliwości jej stosowania w ramach miejsca pracy, zwracając pilną uwagę na przyczyny i genezę zaburzeń samoregulacji. Podziękował za podjęcie i szerokie przedstawienie bardzo aktualnego tematu. Profesor Magdalena Piorunek, w nawiązaniu do wystąpienia prof. Teresy Chirkowskiej-Smolak zwróciła uwagę na aspekt obciążenia pracą wynikający ze sposobu i jakości zarządzania organizacją. Wskazała na nieprecyzyjny i nierównomierny podział pracy i inne elementy, które przyczyniają się do wystąpienia poczucia utraty kontroli nad efektywnością pracy, prowadząc do utraty poczucia sensu podejmowanej aktywności. Następnie głos zabrała mgr Żaneta Garbacik w pierwszej kolejności podziękowała za podjęcie aktualnego tematu. Zwróciła uwagę, iż zjawisko wypalenia zawodowego rzadko jest kojarzone z akademickim środowiskiem pracy. Wskazała zalety pracy akademickiej (możliwość realizacji pasjonujących projektów, prestiż, państwowa posada i inne profity), ale też pewne funkcjonujące w społeczeństwie przekonania, które mogą utrwalać jego funkcjonowanie ze wszystkimi negatywnymi konsekwencjami. Profesor Teresa Chirkowska-Smolak w odpowiedzi zaakcentowała, iż przyczyną może być sposób spostrzegania zawodu nauczyciela akademickiego. Zawód ten jest postrzegany, jako wyjątkowy, w ramach którego można podejmować tematy autentycznie pasjonujące jednostkę, która je bada, ale jednocześnie jest niezwykle wymagający. W środowisku panuje duża konkurencja, nie osiągając spektakularnych rezultatów pojawia się poczucie braku kompetencji. Mgr Żaneta Garbacik, kontynuując wątek, postawiła pytanie dotyczące poczucia sensu i zaangażowania w kontekście znajomości wymogów związanych z rolą i charakterem pracy nauczyciela akademickiego. Podkreśliła, iż źródłem wypalenia może być w tym zakresie brak realistycznego obrazu obejmującego wyzwania specyficzne dla kariery akademickiej i postawiła pytanie, o jakość i zakres przygotowania do zawodu, który często wybierany jest z pobudek idealistycznych. Profesor Teresa Chirkowska-Smolak zauważyła, iż zazwyczaj wchodzimy do zawodu pełni pasji i zaangażowania, jednak ten stan nie u wszystkich się utrzymuje. Nie zauważamy stanów pośrednich, a warto byłoby o to zadbać, by przywracać zaangażowanie. Poczucie braku sukcesów, braku osiągnięć wskazała, jako jedną z głównych przyczyn występowania zjawiska wypalenia zawodowego w środowisku akademickim. Mgr Żaneta Garbacik zwróciła również uwagę na problem dopasowania w genezie kształtowania się syndromu wypalenia, odnosząc się do wielości ról i funkcji, jakie podejmuje pracownik naukowo-badawczy. Prof. Magdalena Piorunek wskazała na nieustanie zmieniające się, niedookreślone mierniki sukcesu akademickiego, co również przyczynia się do pogłębiania się syndromu wypalenia wśród kadry akademickiej.  W dalszej kolejności głos zabrała dr Iwona Werner, która również zajmuje się badaniem wypalenia zawodowego kadry akademickiej. Wskazała na różne obciążenia, zarówno treścią, jak i wynikające z kontekstu pracy (niepewna przyszłość, trudności w relacjach, niejasna, zmieniająca się ścieżka kariery), które, jak wskazują wyniki prowadzonych przez nią weryfikacji empirycznych mają znaczący wpływ na wzrost poziomu stresu odczuwanego i doświadczanego przez kadrę akademicką, czego konsekwencją jest syndrom wypalenia zawodowego. Akcentowała konieczność dbałości o siebie w kontekście przeciwdziałania wypaleniu. Dr Joanna Nawój-Połoczańska zainteresowana była zjawiskiem wypalenia z perspektywy przedzałożeń studentów i zdrowia psychicznego młodych ludzi. Profesor Zdzisław Wołk zauważył, iż prawdopodobnie wypalenie pojawia się już na wcześniejszych etapach edukacji, a jedynie ujawnia i jest diagnozowane na poziomie studiów wyższych. Postawił pytanie dotyczące sposobów diagnozowania zjawiska na wcześniejszych etapach edukacyjnych. Profesor Teresa Chirkowska-Smolak zaakcentowała, iż każdy etap nauki wiąże się z nową nadzieją, entuzjazmem, początkowym kapitałem. Zauważyła, iż studenci charakteryzują się przekonaniem o niskiej skuteczności własnych działań. Nie otrzymują oni adekwatnego wsparcia wartościującego, nie są nagradzani za wysiłek a stosowanie wyżej wskazanych praktyk prowadzi do eliminowania lub wygaszania oddziaływania czynników chroniących przed syndromem wypalenia.

Efektem dyskusji stała się propozycja przeprowadzenia weryfikacji empirycznych nad zjawiskiem wypalenia studentów w kilku ośrodkach akademickich w kraju. Do współpracy zostali zaproszeni zainteresowani tematem członkowie sekcji i zespołu. Ustalono kontynuację prac nad tym tematem.

W drugiej części spotkania odtworzono (z uwagi na chorobę prelegentki) wystąpienie dr Joanny Kozielskiej. Dr Joanna Kozielska przedstawiła wybrane elementy koncepcji badawczej dotyczącej wyborów edukacyjno- zawodowych młodzieży, pochylając w sposób szczególny nad jej elementem, oscylującym wokół kwestii poradnictwa zawodowego.  Zaprezentowane dane były efektem zrealizowanego w pierwszym kwartale roku 2020 projektu badawczego pod tytułem: Uczniowie szkół podstawowych i kształcących w zawodzie wobec swojej przyszłości edukacyjno-zawodowej. Wspomniany projekt ukierunkowano na rozwiązanie trzech obszernych problemów badawczych zawierających się w pytaniach o aspiracje i strukturę oraz sposób konstruowania planów edukacyjno- zawodowych przez młodzież uczącą się w szkołach podstawowych –a zatem potencjalnie zainteresowanych i niezainteresowanych kształceniem w zawodzie i w szkołach ponadpodstawowych kształcących w zawodzie, o postrzeganie sukcesu zawodowego i edukacyjnych ścieżek doń prowadzących oraz o opinie uczniów na temat procesu szkolnego poradnictwa zawodowego. Temu właśnie aspektowi poświęcono wystąpienia, choć niejednokrotnie odwoływano się także do aspektu związanego z planami młodzieży, ich uwarunkowaniami i sposobami konstrukcji. Problemy badawcze stanowiące podstawę zaprezentowanego materiału zawarły się zaś w pytaniach o to: z czyjej pomocy korzysta młodzież podejmując decyzje o edukacyjno-zawodowym charakterze?, jakie są opinie młodzieży na temat szkolnego doradztwa zawodowego?, jakie wobec tego przejawia oczekiwania i potrzeby? oraz tego, co w kontekście snucia planów wiedzą o sobie, swoich zainteresowaniach predyspozycjach, umiejętności, mocnych i słabych stronach czy sytuacji na rynku pracy. Konkluzją wystąpienia stało się stwierdzenie, iż efektem poradnictwa kariery bazującego na zdobywaniu doświadczeń, samodzielności i odpowiedzialności powinien stać się wzrost umiejętności podejmowania decyzji karierowych przez młodzież oraz uświadamianie jej ich długodystansowego, biograficznego charakteru, nie zaś tylko ich epizodyczności, koncentrującej się na aktualnym i co najwyżej przyszłym szczeblu kształcenia charakterze oraz budowanie (za Tokarska) „refleksyjności biograficznej” czy karierowej jak ujmuje to M. Savickas. 

Dyskusje na temat tego wątku przełożono na kolejne spotkanie. Termin kolejnych obrad wstępnie zaplanowano na przełomie września i października br. Profesor Magdalena Piorunek ponownie zaprosiła zainteresowane osoby do udziału w organizowanej przez Zakład Poradnictwa Społecznego konferencji naukowej. Podziękowała osobom uczestniczącym w obradach Sekcji Poradnictwa Pedagogicznego za aktywny udział i zamknęła obrady.