21.06.2017r.

Rada PRACODAWCÓW WSE UAM

Dnia 21 czerwca 2017 roku, na Wydziale Studiów Edukacyjnych, miało miejsce spotkanie osób reprezentujących instytucje rynku pracy z przedstawicielami Wydziału Studiów Edukacyjnych. W spotkaniu wzięło udział siedemnastu przedstawicieli placówek pozauczelnianych oraz osoby tworzące zespół ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym, któremu przewodniczyła Pani Prodziekan WSE prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek:

Pani Prodziekan prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek;
Pani prof. UAM dr hab. Danuta Kopeć;
Pani dr Joanna Kozielska (pełnomocniczka ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym);
Pani dr Ewa Kasperek- Golimowska (pełnomocniczka ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym);
Pani dr Renata Wawrzyniak- Beszterda (pełnomocniczka ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym);
Pani dr Katarzyna Pawełek;
Pan dr Łukasz Ratajczak;
Pani dr Magdalena Barańska;
Pani dr Katarzyna Waszyńska;
Pani mgr Aleksandra Antonik;
Pani mgr Anna Klichowska;
Pan mgr Marek Banaszak.

Spotkanie otworzyła Pani Prodziekan WSE prof. Magdalena Piorunek witając przybyłych gości na pierwszym spotkaniu Rady Pracodawców. Pani Prodziekan wskazała przybyłym gościom, czym jest Rada Pracodawców oraz jakie są jej zadania (tworem mającym charakter opiniotwórczy; stanowi forum dyskusyjne, którego zadaniem jest podnoszenie jakości kształcenia na Wydziale Studiów Edukacyjnych poprzez m. in. opiniowanie specjalności realizowanych w ramach kierunku „pedagogika”, powinna również współpracować z Wydziałem będąc podmiotem zewnętrznym ukazującym trendy na rynku pracy tak, by możliwe było efektywniejsze kształcenie studentów WSE).

Głos zabrała Dziekan WSE Pani prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal- Michalska. Pani Dziekan przedstawiła przybyłym gościom osiągnięcia WSE wykazując przy tym zadowolenie z ich przybycia i chęci współpracy. Wskazała na istotność obopólnej współpracy celem wzbogacenia jakość kształcenia WSE.

Następnie głos zabrała Pani Prodziekan prof. Magdalena Piorunek przedstawiła przebieg spotkania:

krótka autoprezentacja obecnych osób;
wręczenie przez Panią Dziekan powołań do Rady Pracodawców;
przedstawienie przez Panią prof. UAM dr hab. Kingę Kuszak – Prodziekana WSE ds. studenckich i organizacji kształcenia oraz Pana prof. UAM dr hab. Waldemara Segieta- Prodziekana WSE ds. wydawniczych, organizacji studiów niestacjonarnych i podyplomowych, oferty dydaktycznej WSE dotyczącej kształcenia na studiach pierwszego i drugiego stopnia oraz na studiach podyplomowych;
zabranie głosu przez pełnomocniczki Dziekana, Panią dr Renatę Wawrzyniak- Beszterdę, Panią dr Joannę Kozielską oraz Panią dr Ewę Kasperek- Golimowską, które zajmują się na WSE problematyką upowszechniania wiedzy pedagogicznej oraz współpracą z otoczeniem społeczno- gospodarczym i współpracą z pracodawcami;
dyskusja przybyłych gości koncentrująca się na propozycjach współpracy WSE z podmiotami zewnętrznymi, potencjalnych wątpliwościach i pytaniach związanych z tą współpracą.

Po przedstawieniu się przybyłych gości, poinformowaniu o tym, jakie instytucje reprezentują nastąpiło wręczenie im, przez Panią Dziekan WSE oraz Panią Prodziekan prof. Magdalenę Piorunek, powołań do Rady Pracodawców. W skład nowo ukonstytuowanej Rady Pracodawców weszły następujące osoby:

Pani mgr Elżbieta Leszczyńska- Wielkopolski Kurator Oświaty w Kuratorium Oświaty- w zastępstwie Pani mgr Elżbiety Leszczyńskiej przyjechał Wicekurator Oświaty w Poznaniu- Panu mgr Krzysztof Błaszczak;
Pani mgr Donata Waszyńska- Samolak – nauczyciel, kierownik oraz konsultant w Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Lesznie;
Pani dr Marlena Woźniak będąca Dyrektorem w Szkole Podstawowej nr 2 w Plewiskach;
Pani mgr Jolanta Koprowska będąca Dyrektorem w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Niechanowie;
Pani mgr Agnieszka Deja będąca Dyrektorem w International Coach Federation Poznań;
Pani mgr Lidia Wojsznis będąca dyrektorem w Zespole Szkół Specjalnych nr 103 w Poznaniu;
Pan mgr Sławomir Szymczak będący Dyrektorem operacyjnym w Fundacji Familijny Poznań;
Pani mgr Ewa Schneider będąca kierownikiem w Ośrodku Kuratorskim nr 3 w Poznaniu;
Pani mgr Marietta Śliwa będąca Dyrektorem w Niepublicznej Dwujęzycznej Szkole Podstawowej Bonum Futurum w Tulcach;
Pani mgr Elżbieta Chełkowska będąca Dyrektorem w Centrum Wspierania Rodzin „Swoboda” w Poznaniu;
Pani mgr Krystyna Gniatowska będąca zastępcą Dyrektora w Centrum Wspierania Rodzin „Swoboda” w Poznaniu;
Pan mgr Wojciech Mroczkowski będący zastępcą Kuratora Okręgowego ds. rodzinnych w Sądzie Okręgowym w Poznaniu;
Pani dr Ewa Woźniczka będąca pedagogiem oraz muzykoterapeutą w Szkole Podstawowej nr 103 w Poznaniu;
Pani mgr Adrianna Wojciechowska będąca nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej oraz pedagogiem i terapeutą w Szkole Podstawowej nr 89 w Poznaniu;
Pani mgr Agnieszka Ziembora będąca właścicielką oraz Dyrektorką prywatnych żłobków i przedszkoli w Bajkowej Akademii Smyka w Poznaniu;
Pani mgr Anna Rękoś będąca właścicielem menager w Parku Rekreacyjno- Sportowym Fair Playce w Poznaniu;
Pani mgr Alina Pioterek będąca starszym asystentem w Oddziale Oświaty Zdrowotnej i Promocji Zdrowia WSSE w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Poznaniu.

Po wręczeniu przybyłym gościom powołań do Rady Pracodawców głos zabrała Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak, która zaprezentowała ofertę dydaktyczną WSE. Wskazała, na jakich kierunkach i specjalnościach potencjalni kandydaci mogą podjąć studia, które mają charakter specjalności nauczycielskich, a które nie oraz dla jakich osób są przeznaczone studia pierwszego oraz drugiego stopnia. Po krótkim przedstawieniu oferty dydaktycznej WSE, Pani Prodziekan przedstawiła charakter kształcenia na Wydziale oraz źródła specyfiki programów specjalności (rozporządzenia ministerialne, ale także z uchwały senatu i rozporządzenia Rektora). W ramach podejmowania studiów pedagogicznych istotnym jest również, o czym wspomniała mówczyni, realizowanie praktyki zawodowej, jak również praktyki pedagogicznej wraz z przypisaną im ilością godzin do zrealizowania przez studentów. Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak kończąc swoją wypowiedź scharakteryzowała profil absolwenta WSE oraz wskazała na istotność współpracy pracodawców i podmiotów zewnętrznych z WSE celem wzbogacenia oferty dydaktycznej Wydziału i podniesienia jakości kształcenia[1].

Po wypowiedzi Pani Prodziekan głos zabrał Pan Prodziekan prof. Waldemar Segiet przedstawiając ofertę studiów podyplomowych. Wskazał na dwa nurty studiów podyplomowych realizowanych na WSE: jedne nadają kwalifikacje absolwentowi, drugie mają charakter doskonalący. Pan Prodziekan prof. Waldemar Segiet wymienił nazwy wszystkich studiów podyplomowych i dokonał ich krótkiej charakterystyki. Wskazał także na nazwy nowych kierunków, które czekają na zatwierdzenie i może wkrótce pojawią się w ofercie dydaktycznej WSE[2].

Po wystąpieniu Pana Prodziekana prof. Waldemara Segieta głos zabrała Pani Prodziekan prof. Magdalena Piorunek informując przybyłych gości o możliwości zapoznania się szerzej z ofertą dydaktyczną WSE dzięki informatorom, które otrzymali wraz z wręczonymi im powołaniami. Następnie zaprosiła do zabrania głosu pełnomocniczki ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym: Panią dr Renatę Wawrzyniak- Beszterdę, Panią dr Joannę Kozielską oraz Panią dr Ewę Kasperek- Golimowską.

Pani dr Renata Wawrzyniak- Beszterda, podczas swojej wypowiedzi wskazała na cel pełnionej przez nią funkcji- zintensyfikowanie działań Uniwersytetu na rzecz doskonalenia nauczycieli. W konsekwencji tego wskazała, że istotnym jest wchodzenie w inicjatywy podejmowane i organizowane przez różne instytucje działające poza murami Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ważną przy tym rolę odgrywają granty edukacyjne proponowane przez Kuratora Oświaty. Pani dr Renata Wawrzyniak- Beszterda wyraziła głębokie przekonanie, że WSE posiada kompetencje do tego, by tego rodzaju kursy, zajęcia oraz warsztaty móc organizować. Kończąc swoją wypowiedź zaakcentowała chęć współpracy również z Kuratorium Oświaty.

Druga z pełnomocniczek, Pani dr Joanna Kozielska, wskazała na elektroniczną formę promowania przez WSE potencjalnych miejsc pracy dla absolwentów, która znajduje się w zakładce umieszczonej na stronie internetowej tego Wydziału. Pani dr Joanna Kozielska zaprosiła osoby uczestniczące w spotkaniu do współpracy celem promowania ich instytucji oraz zaangażowania studentów WSE do działalności praktycznej w nich podejmowanej (np. w formie praktyk, stażu), gdzie równocześnie mieliby okazję zdobywać wiedzę i umiejętności niezbędne w ich przyszłej pracy na stanowisku pedagoga/ nauczyciela.

Kolejna z pełnomocniczek, Pani dr Ewa Kasperek Golimowska, podczas swojego wystąpienia wskazała na formy popularyzacji i upowszechniania wiedzy pedagogicznej, co między innymi stanowi obszar podejmowanej przez nią działalności. Zaakcentowała również istotność komunikacji i współpracy pomiędzy pracownikami WSE a osobami podejmującymi działania praktyczne w ramach szeroko pojętej pedagogiki.

Po wystąpieniach pełnomocniczek udzielono głosu Wicekuratorowi Oświaty w Poznaniu, Panu mgr Krzysztofowi Błaszczakowi, który zapoznał przybyłych gości ze stanem zatrudnienia pedagogów szkolnych oraz nauczycieli nauczania początkowego w województwie wielkopolskim. Wskazał na liczbę zatrudnionych nauczycieli dokonując przy tym kategoryzacji na poszczególne placówki oświatowe publiczne oraz niepubliczne. Pan Wicekurator, podczas swojej wypowiedzi, wyraził przekonanie, że aktualnie zbyt wiele osób posiada wykształcenie nauczycielskie, w konsekwencji nadawanie stopnia i kwalifikacji nauczycielskich powinno odbywać się na bazie znacznie bardziej zaostrzonych kryteriów. W trakcie wypowiedzi, wskazał również na rangę, jaką zacznie nadawać się specjalności doradztwu zawodowemu, co jest spowodowane zmianami pojawiającymi się w oświacie (w przyszłej klasie siódmej szkół podstawowych będzie realizowanych obowiązkowo dziesięć godzin zajęć z obszaru doradztwa zawodowego). Kończąc swoją wypowiedź, Pan mgr Krzysztof Błaszczak poruszył problematykę, która już wcześniej była nadmieniana w wypowiedziach poprzednich mówców, mianowicie tematykę praktyk realizowanych przez studentów w trakcie trwania studiów. Wskazał przy tym na istotność zwiększenia ilości godzin wymaganych celem zrealizowania praktyk, by móc jak najlepiej przygotować przyszłych absolwentów do pracy z uczniami, czego, wg mówcy, nie wszyscy praktycy/ nauczyciele potrafią.

Głos zabrała Pani Prodziekan prof. Magdalena Piorunek, która zaprosiła przybyłych gości do dyskusji, w ramach której pracodawcy mogliby wskazać potencjalne obszary rynku pracy, stanowiące nisze, w których jest zapotrzebowanie na pedagogów oraz zasugerować formy współpracy z WSE, które byłyby istotne z punktu widzenia zarówno kształcenia studentów, jak i rozwoju instytucji reprezentowanych przez członków Rady Pracodawców.

Pani dr Renata Wawrzyniak- Beszterda, pełnomocniczka ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym wskazała, że możliwość zwiększenia jakości kształcenia w dużej mierze zależy także od podmiotów zewnętrznych, które zaangażowałyby się we współpracę z teoretykami celem organizacji różnego rodzaju warsztatów poszerzających umiejętności i kompetencje studentów. Nadmieniła również pokrótce, że istnieje kilka specjalności znajdujących się w ofercie dydaktycznej WSE, które nie cieszą się zbyt dużym zainteresowaniem ze strony potencjalnych studentów.

Do powyższej wypowiedzi odwołała się Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak, która potwierdziła istnienie oferty dydaktycznej dla studentów w formie konkretnej specjalności (gerontologia), której mimo, że specyfika była wcześniej konsultowana ze specjalistami pracującymi w tej dziedzinie, to nie znalazła aprobaty ze strony studentów. W rezultacie, w niektórych przypadkach może istnieć konieczność modyfikacji programów studiów, co jest możliwe i najlepiej, by odbywało się po konsultacji i współpracy z zaproszonymi gośćmi.

Do powyższych wypowiedzi odniosła się Pani dr Marlena Woźniak, Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 2 w Plewiskach, która wskazała na kilka obszarów, które chciałaby poruszyć. Jednym z nich jest świadczenie usług przez placówki dla studentów realizujących praktyki w ramach studiów. Wskazała, że studenci mogliby realizować swoje praktyki w formie tutoringu na terenie szkoły, nad konkretnymi uczniami mającymi specjalne potrzeby edukacyjne. Pani dr Marlena Woźniak zwróciła również uwagę na obszar odnoszący się do kształcenia i wspierania młodych ludzi wskazując przy tym, że studenci mogliby część wiedzy przyswajać poprzez pracę w placówkach realizowaną w formie wolontariatu. Dzięki temu mieliby oni możliwość praktycznej działalności i nabywania określonych kompetencji w bezpośredniej interakcji z uczniami. Istotnym jest także, by studenci byli wykształceni w zakresie języka obcego, ponieważ dużym wyzwaniem jest znalezienie nauczyciela uczącego określonego przedmiotu, który równocześnie posiadałby uprawnienia językowe na odpowiednim poziomie (B2). Z kolei w obszarze współpracy nauczycieli, Pani dr Marlena Woźniak przedstawiła inicjatywę, jaką wykazują uczące w jej szkole pracownice, a w której mogliby uczestniczyć także studenci chcący wzbogacić swoją wiedzę. Mianowicie organizują one spotkania, w trakcie których nauczyciele mogą dzielić się ze sobą swoimi doświadczeniami i trudnościami wynikającymi z pełnionej przez nich roli w szkole. Taka forma aktywności nazwana została „Inspiratornią”. Ostatni obszar, który mówczyni poruszyła, odnosił się do realizacji zajęć z doradztwa zawodowego w jej placówce, które przybiorą formę wyjść uczniów klas siódmych oraz ósmych do swoich potencjalnych pracodawców zewnętrznych (np. różnych instytucji, zakładów pracy).

Głos zabrała Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak odnosząc się do tematyki realizowanych przez studentów praktyk i propozycji ich organizacji w postaci tutoringu na terenie konkretnej placówki oświatowej. Wskazała, że mają oni możliwość podjęcia „indywidualnej praktyki pedagogicznej”/ „indywidualnej praktyki zawodowej”, która widnieje w ofercie dydaktycznej WSE poza programem praktyk obligatoryjnych. Taka praktyka mogłaby być realizowana w różnych placówkach, instytucjach zewnętrznych, w których przyszli absolwenci nabyliby umiejętności i kompetencji niezbędnych w przyszłej pracy z ludźmi. W konsekwencji istotnym jest nawiązanie obopólnej współpracy WSE z podmiotami zewnętrznymi, w których takie praktyki mogłyby być także realizowane.

W nawiązaniu do wypowiedzi Pani Prodziekan prof. Kingi Kuszak, głos zabrała Pani mgr Krystyna Gniatkowska, z-ca Dyrektora z Centrum Wspierania Rodzin „Swoboda”, która wskazała, że z punktu widzenia pracodawcy problematycznym jest przyjmowanie do swojej placówki praktykantów. W jej percepcji wiąże się to z dodatkowymi, bezpłatnymi godzinami realizowanymi przez pracowników placówki, którzy mieliby poświęcać swój czas na uczenie studentów ich przyszłego zawodu. Z drugiej strony trudnym byłoby zmuszenie pracownika, przez pracodawcę, by ten pierwszy miał w wolnym od pracy czasie uczyć studentów. W konsekwencji istotnym byłoby otrzymywanie wynagrodzenia przez placówkę, za przyjmowanie praktykantów. Do wypowiedzi Pani mgr Krystyny Gniatkowskiej ustosunkował się Pan mgr Marek Banaszak, członek zespołu ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym, który wskazał na istotność realizacji praktyk przez studenta celem przyswajania przez niego, w trakcie ich trwania, takich umiejętności i wiedzy, które trudno byłoby mu posiąść jedynie w trakcie zajęć teoretycznych.

Do problematyki realizacji praktyk odwołała się również Pani mgr Ewa Schneider, kierownik Ośrodka Kuratorskiego nr 3 w Poznaniu, która wskazała, że jej instytucja przyjmuje bardzo wielu praktykantów bez wynagrodzenia pieniężnego. W konsekwencji pracownicy przez nią zatrudnieni często poświęcają swój wolny czas na to, by uczyć studentów i przekazywać im wiedzę praktyczną, ponieważ mają świadomość istotności kształcenia praktycznego przyszłych nauczycieli/ pedagogów. Wiąże się to także z tym, ż student posiadający wiedzę praktyczną znajdzie łatwiej zatrudnienie na rynku pracy, także w reprezentowanej przez nią instytucji. Pani mgr Ewa Schneider, podczas swojej wypowiedzi, poruszyła także obszar współpracy jej Ośrodka z kołami naukowymi działającymi na WSE, dzięki którym nabywają praktykantów będących dla nich nie tylko uczniami, ale także wsparciem. Zdarza się również tak, że w trakcie odbywania praktyk/ wolontariatu przez studentów, obydwie strony, student i pracodawca, decydują się na podjęcie pracy zawodowej przez tego pierwszego i pozostanie w Ośrodku. W rezultacie zauważa się obopólne korzyści wynikające z podejmowania działań praktycznych przez studentów w różnych placówkach zewnętrznych.

Głos zabrała Pani mgr Agnieszka Deja, dyrektor International Coach Federation Poznań, podejmując wątek praktyk realizowanych przez studentów. Wskazała, że w jej percepcji możliwym rozwiązaniem jest wprowadzenie obowiązkowych praktyk dla przyszłego studenta jeszcze zanim podejmie on studia. Wówczas miałby on możliwość bezpośredniej weryfikacji, czy dana specjalność, którą potencjalnie chciałby studiować, jest rzeczywiście dla niego odpowiednia. Takie rozwiązanie, wg Pani mgr Agnieszki Deji, uniemożliwiłoby podjęcie studiów przez potencjalnych studentów, którzy de facto nie mają odpowiednich predyspozycji, by pracować w przyszłości w wyuczonym przez siebie zawodzie.

Do wypowiedzi Pani mgr Agnieszki Deji odniosła się Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak, która przybliżyła przybyłym gościom specyfikę regulacji prawnych odnoszących się do realizowania przez studentów praktyk. Mianowicie rozpoczynają oni praktyki już na pierwszym roku studiów, jednak dopiero po uprzednim przyswojeniu odpowiedniej wiedzy, która dałaby im podłoże teoretyczne do podejmowania działań pomocowych w interakcjach z ludźmi. Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak ponownie nawiązała do współpracy pomiędzy WSE a podmiotami zewnętrznymi przyjmującymi praktykanta, by opinia wydawana praktykantowi, była jak najbardziej obiektywna i rzetelna.

Pani mgr Agnieszka Ziembora, właścicielka i dyrektorka prywatnych żłobków i przedszkoli „Bajkowa Akademia Smyka w Poznaniu” wspomniała, że mają bardzo bogatą ofertę pracy skierowaną do osób, które mogłyby pracować z małymi dziećmi. Ogranicza ich jednak to, że mogą zatrudnić jedynie te jednostki, które ukończyły pedagogikę opiekuńczo- wychowawczą oraz wychowanie przedszkolne i nauczanie początkowe. W konsekwencji bardzo trudno jest im pozyskać dobrych opiekunów dla dzieci przebywających w ich placówkach. Pani mgr Agnieszka Ziembora zadeklarowała nawiązanie z WSE współpracy w ramach promowania wczesnego etapu edukacji. Wskazała, że bardzo istotnym jest dla nich, by przyszły pracownik, nim podejmie u nich pracę, był przygotowany praktycznie w zawodzie, ponieważ w innym przypadku nie ma możliwości jego zatrudnienia. Pani mgr Agnieszka Ziembora wskazała, że chętnie przyjmie kandydatów do pracy w ramach wolontariatu, czy praktyki. Podjęcie takiej działalności przez studentów w jej placówkach wiąże się często z możliwością ich późniejszego zatrudnienia. Pani mgr Agnieszka Ziembora poruszyła także aspekt istotności realizacji praktyk przez studentów, nie tylko w przedszkolach, ale także w żłobkach.

Po wypowiedzi Pani mgr Agnieszki Ziembory głos zabrał Pan mgr Sławomir Szymczak, Dyrektor operacyjny Fundacji Familijny Poznań, który wskazał, że instytucja, którą reprezentuje, ma duże trudności w aspekcie rekrutacji kandydatów na stanowiska dyrektorów żłobków i przedszkoli. Pan mgr Sławomir Szymczak wyraził swoje zdumienie, że specjalność: „projektowanie edukacyjne”, nie została uruchomiona i nie cieszy się zainteresowaniem, ponieważ on, jako pracodawca, chętnie zatrudniłby osobę, która wykształciła się w obszarze wspomnianej specjalności. Pan mgr Sławomir Szymczak okazał swoje niezrozumienie wobec celowości utworzenia specjalności „zarządzanie oświatą”, ponieważ osoby kończące taką specjalność nie spełniają kryteriów formalnych by móc zająć stanowiska kierownicze w placówkach oświatowych. Mówca, podczas swojej wypowiedzi, odniósł się do obszaru studiów podyplomowych w zakresie pedagogik alternatywnych, ponieważ dostrzega zapotrzebowanie na specjalistów realizujących w praktyce innowacje pedagogiczne. Pan mgr Sławomir Szymczak, nawiązał także do wypowiedzi Pana Wicekuratora oświaty wskazując, że z jego perspektywy nauczycieli nie jest za dużo- wręcz przeciwnie, jest ich zbyt mało i w konsekwencji pojawiają się trudności z ich rekrutowaniem. Wskazał przy tym, że rynek, który nie jest nasycony pracownikami, to rynek opieki nad dziećmi do lat trzech. Również niepokojącym jest duża liczba studentów, którzy pracują w placówkach bez odpowiednich kwalifikacji do realizacji przydzielonych im zadań. Odwołując się do współczesnych realiów, wzrastającej liczby uczniów zagranicznych, istotnym obszarem, do którego odniósł się mówca, jest obszar związany z odpowiednim kształceniem nauczycieli tak, by potrafili oni pracować z dziećmi – obcokrajowcami. Kończąc swoją wypowiedź, Pan mgr Sławomir Szymczak wskazał na te kompetencje, których, w jego percepcji, brakuje studentom. Są to: umiejętność realizacji projektów; wykorzystanie technologii informatycznych oraz kompetencje językowe.

Głos zabrała Pani Prodziekan prof. Kinga Kuszak, która odwołując się do wypowiedzi przedmówcy wskazała, że istnieją specjalności na WSE, które mogłyby studentom nadać kwalifikacje, o których wspominał Pan mgr Sławomir Szymczak. Są to takie specjalności jak przytoczone już „projektowanie edukacyjne” oraz „edukacja medialna”. Pani Prodziekan wyraziła również nadzieję, że specjalności te będą cieszyły się zainteresowaniem ze strony potencjalnych przyszłych studentów i zostaną w przyszłym roku uruchomione.

Na koniec spotkania Pani Prodziekan prof. Magdalena Piorunek podziękowała wszystkim przybyłym gościom za udział w spotkaniu. Poinformowała również, że informacje dotyczące kolejnych spotkań bądź podejmowanych inicjatyw będą sukcesywnie rozsyłane członkom Rady Pracodawców.

Protokolant Przewodnicząca Zespołu ds. współpracy z otoczeniem społeczno- gospodarczym

Mgr Dorota Dolata Prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek

[1] Załącznik nr 1: Opis poszczególnych specjalności na kierunku „pedagogika” na Wydziale Studiów Edukacyjnych.

[2] Załącznik nr 1: Opis poszczególnych nazw studiów podyplomowych na Wydziale Studiów Edukacyjnych.

II Ogólnopolska Konferencja Naukowa

„Edukacja – między filozofią a naukami szczegółowymi
(z uwzględnieniem sztuk wszelakich)”

Edukacja jako fenomen społeczny i gatunkowo specyficznie ludzki, uwarunkowana jest wielorako, funkcjonując w rozlicznych kontekstach. W konsekwencji nie tylko można ją postrzegać na szereg sposobów, ale dla uzyskania kompletności jej oglądu wydaje się to wręcz konieczne.
To, iż możliwie najwszechstronniejsze i wyczerpujące ujęcie edukacji jest w zasiedlanej przez nas współczesności „humanistycznie niezbędne”, podkreślił w Swoim wystąpieniu z okazji dwudziestolecia powstania Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu Zbigniew Kwieciński, postulując tworzenie pedagogiki pełnej.
Pedagogika, jako nauka „o” i „dla” edukacji, uznawana jest jednocześnie za dyscyplinę „integracyjną”, jak i „ingerencyjną”. Po to gromadzi się w niej wiedzę wypracowaną na gruncie filozofii, jako fundamentalnego sposobu badania rzeczywistości, jak i nauk szczegółowych, a odnoszącą się do różnych wymiarów człowieczeństwa, by spożytkować ją dla generowania wskazówek praktycznych, jakie mogłyby służyć sprzyjaniu dobremu-bytowi (well-being) oraz rozwojowi indywidualnemu, a których zwrotnie sprzężonymi konsekwencjami byłyby też harmonizacja i optymalizacja życia zbiorowego.
Tak identyfikowana funkcja nauk pedagogicznych, dla zadość czynienia wspomnianemu postulatowi „PEŁNI”, wymusza ciągłe wręcz odnawianie współpracy ze specjalistami parającymi się nie tylko innymi typami badań nad człowiekiem, ale i różnymi formami prezentowania wiedzy antropologicznej (w tym rzędzie, oczywiście, także z artystami). To ich inspiracje – obok własnej odkrywczości i inwencji pedagogów – pozwalają udoskonalać edukacyjny „warsztat” ludzkości.
To właśnie ci „specjaliści”, zarówno świadomi związków swych domen badań i form ekspresji z problematyką edukacji, jak i tylko intuicyjnie je przeczuwający, którzy chcieli dzielić się swoimi wglądami z pedagogami-akademikami i pedagogami-praktykami wzięli udział, dnia 26 października 2017 roku w II Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt. „Edukacja- między filozofią a naukami szczegółowymi (z uwzględnieniem sztuk wszelakich)” organizowanej przez Zakład Poradnictwa Społecznego. Zrealizowane przedsięwzięcie pozwoliło na skupienie w jednym miejscu kilkudziesięciu naukowców, jak również praktyków zainteresowanych omawianą problematyką i reprezentujących ośrodki naukowe w całej Polsce.
– Program-konferencja 26-10-2017
– Komitet honorowy i komitet naukowy konferencji

SPRAWOZDANIE

Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Pomagający i wspomagani.

Potrzeby – kompetencje – relacje pomocowe i poradnicze

Wobec lawinowo narastającego zapotrzebowania na pomoc psychopedagogiczną i wsparcie społeczne zaproponowano podzielenie się refleksją teoretyczną oraz praktycznymi doświadczeniami z tego kręgu zagadnień.

W dniu 27 kwietnia na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pod patronatem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, odbyła się Ogólnopolska Konferencja Naukowa zatytułowana „Pomagający i wspomagani. Potrzeby – kompetencje – relacje pomocowe i poradnicze zorganizowana przez zespół zakładu Poradnictwa Społecznego WSE UAM.

W tym cyklicznym przedsięwzięciu udział wzięli naukowcy i praktycy reprezentujący ponad 30 ośrodków akademickich i instytucji pomocowych z całej Polski. To już czwarte tego typu przedsięwzięcie organizatorów. 16 kwietnia 2010 roku Zespół Zakładu Poradnictwa Społecznego zorganizował konferencję o ogólnopolskim zasięgu, której tematem przewodnim uczyniono „Poradnictwo i wsparcie społeczne w biegu życia człowieka”; w 2012 roku główną oś narracji stanowiły: Dziecko – Młodzież – Rodzina jako adresaci pomocy psychopedagogicznej i socjalnej; w roku 2014 motywem przewodnim stały się: Obszary poradnictwa i wsparcia społecznego. Tradycyjne i alternatywne strategie, formy, metody pomocy.

Relacjonowany naukowy projekt, którego tematyka objęła szerokie spektrum zagadnień (perspektywa, doświadczenia pomagającego i wspomaganego, potrzeby, kompetencje, relacje pomocowe i poradnicze) został pomyślany jako ogólnopolska konferencja naukowa, dająca możliwość przeprowadzenia szerokiej debaty grona specjalistów zajmujących się problematyką pomocy i wsparcia społecznego, a jej otwarta formuła umożliwiła inspirujące, do dalszych badawczych poszukiwań, dyskusje, wymianę refleksji i poglądów zarówno teoretykom, jak i praktykom. Konferencja została podzielona na dwie części- pierwsza z nich – cześć plenarna mająca ogólny, wyznaczający tematykę obrad charakter, kolejna – panelowa- podzielona na sekcje tematyczne o wydźwięku obok teoretycznego – badawczym i pragmatycznym.

Konferencje swą obecnością uświetniła i objęła patronatem Pani Dziekan Wydziału Studiów Edukacyjnych prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska. Sesję plenarną otworzyła, witając gości i nadając kierunek obradom Prodziekan Wydziału Studiów Edukacyjnych, Przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego i zarazem Kierownik Zakładu Poradnictwa Społecznego Prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek.

Prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek podkreśliła w swoim wystąpieniu zasadność przedsięwzięcia wskazując, iż „makrospołeczne przemiany kulturowe i gospodarcze związane z zastojami versus dynamizacją rynku pracy, prowadzące do zmiany stylu życia ludzi, przyczyniające się do powstawania szeregu problemów, trudności biograficznych nałożone na płaszczyznę normatywnych kryzysów rozwojowych jednostek prowadzą do zmiany zapotrzebowania na pomoc i wsparcie społeczne. Wszystkie te zjawiska przyczyniają się do wzrostu zainteresowania działaniami, których celem jest pomaganie, wspieranie, doradzanie, towarzyszenie w zmaganiu się z trudnościami i

samodzielnym, efektywnym konstruowaniu swojej tożsamości i kształtu własnej biografii.”[2] Prof. Magdalena Piorunek, podkreśliła, iż celem obrad konferencyjnych jest chęć przyjrzenia się zjawisku pomagania w perspektywie pomagających i wspomaganych. Wyraziła chęć interdyscyplinarnego, interparadygmatycznego oglądu potrzeb, kompetencji i cech opisujących wzajemne relacje między tymi podmiotami. Wskazała, argumentując tym samym istotność podejmowanej w ramach konferencji problematyki, iż „każda z licznych form działań pomocowych indywidualnych czy grupowych, bezpośrednich czy pośrednich, nastawionych na niwelowanie zaburzeń czy optymalizowanie rozwoju i prewencję psychospołeczną wymaga rożnych kompetencji tak stricte profesjonalnych „twardych”, jak i społecznych – „miękkich” ”[3]. Dlatego też potrzeby, kompetencje, relacje pomocowe i poradnicze w perspektywie pomagających i wspomaganych uczyniono główną osią narracji konferencyjnych rozważań.

W plenarnej części tego ogólnopolskiego spotkania głos zabrali, zgłębiając różne aspekty tematyki szerokorozumianego wsparcia społecznego w pierwszej kolejności Prof. UAM dr hab. Anna Michalska, reprezentująca Instytut Socjologii, Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adma Mickiewicza w Poznaniu, z referatem nt.: „Społeczne i jednostkowe uwarunkowania pomocy drugiemu człowiekowi”. Następnie Prof. zw. dr hab. Maria Czerepaniak-Walczak z Uniwersytetu Szczecińskiego, skupiła się wokół problematyki wsparcia adresowanego wobec osób nie oczekujących wsparcia. W swoim wystąpieniu zaakcentowała potrzebę kształtowania świadomości krytycznej u osób zadomowionych w swoim położeniu. Rozważania na temat poradnictwa w dobie codzienności kontynuowała Prof. DSW dr hab. Elżbieta Siarkiewicz (Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu). Z kolei Prof. zw. dr hab. Bożena Matyjas (Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach) skupiła uwagę słuchaczy wokół problematyki działań pomocowych i interwencyjnych podejmowanych wobec rodzin w kryzysie. W dalszej kolejności, kontynuując rozważania poświęcone problematyce rodzin, głos zabrał Prof. UWr dr hab. Andrzej Ładyżyński (Uniwersytet Wrocławski) z referatem pt.: „Rodzina jako zbiorowy pacjent. Perspektywa systemowa”. Prof. UAM dr hab. Barbara Harwas-Napierała, reprezentująca Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zwróciła uwagę na kwestię istotnych czynników warunkujących skuteczność terapii rodzinnej. Następnie głos zabrała Prof. zw. dr hab. Ewa Syrek z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, rozważania swoje koncentrując wokół konieczności poszukiwania modelu pomocy rodzinie z dzieckiem przewlekle chorym. W dalszej kolejności Prof. UAM dr hab. Monika Oliwa-Ciesielska, (Instytut Socjologii, Wydział Nauk Społecznych Uniwersytet im. Adma Mickiewicza w Poznaniu) podjęła problematykę skuteczności pomocy adresowanej wobec osób żyjących w kulturze ubóstwa. Z kolei Prof. UWM dr hab. Ewa Kantowicz z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, zaakcentowała konieczność edukacji dorosłych oraz rolę doradztwa socjalnego, jako nowej specjalności kształcenia do pracy socjalnej. Część plenarną wieńczyło wystąpienie Prof. zw. dr hab. Krystyny Marzec-Holki, (Uniwersytet Warszawski; Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie) poświęcone problemowi poczucia bezradności i odczuć depresyjnych u młodzieży na progu dorosłości w kontekście syndromu rozwiedzionych rodziców. (Moderatorami obrad w ramach sesji plenarnej byli prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek oraz prof. UAM dr hab. Marek Budajczak).

Liczba (zgłoszono ponad sto wystąpień), a także zróżnicowana tematyka referatów, których wspólnym aspektem uczyniono zagadnienia wsparcia w dwóch perspektywach – pomagającego i wspomaganego, była imponująca, dlatego kolejna część konferencji realizowana była w dziesięciu sekcjach tematycznych.

Obrady pierwszego panelu tematycznego koncentrowały się wokół problematyki szeroko rozumianej pomocy (interwencji) o charakterze psychopedagogicznym i psychoterapeutycznym, adresowanej do osób uzależnionych, zagrożonych niedostosowaniem lub niedostosowanych społecznie. Pierwszy zespół tematyczny, moderowany przez Prof. UAM dr hab. Katarzynę Segiet oraz dr Agatę Matysiak-Błaszczyk, swoim wystąpieniem na temat znaczenia interwencji psychopedagogicznej w sytuacji względnie pełnej lub ograniczonej samodzielności człowieka otworzyła Prof. UAM dr hab. Katarzyna Segiet. W dalszej kolejności głos zabrali dr Dariusz Skowroński reprezentujący Temple Univeristy Japan Campus oraz dr Katarzyna Waszyńska (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) swoje rozważania koncentrując wokół problematyki psychoterapii w kontekście społeczno-kulturowym na przykładzie Japonii. Prelegenci przybliżyli temat zastosowań teorii i modeli pracy psychoterapeutycznej, historycznie mających swoje źródła w kręgu kultury zachodniej, w przeniesieniu na grunt japoński. Następnie głos zabrała dr Ewa Włodarczyk (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), która skupiła swoją uwagę na problematyce kobiet uzależnionych od alkoholu w procesie terapii, akcentując kwestię oczekiwań i barier. Wskazała na istnienie wielu mitów, uprzedzeń i stereotypów dotyczących uzależnienia kobiet i ich terapii, które stają się barierami w ich zdrowieniu. Problematykę uzależnień kontynuowała mgr Dorota Dolata, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), która poruszyła kwestię Picia (nie)kontrolowanego w kontekście teorii i praktyki. W dalszej kolejności dr Agata Matysiak-Błaszczyk (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) wraz z mgr Ewą Szchneider, reprezentującą Ośrodek Kuratorski nr 3 w Poznaniu skoncentrowały swoje rozważania wokół problematyki pomocy i wsparcia oferowanym nieletniemu w procesie resocjalizacji, na przykładzie zastosowania środka wychowawczego w postaci skierowania do Ośrodka Kuratorskiego. Problematykę osób zagrożonych wykluczeniem społecznym kontynuowała dr Daria Becker-Pestka z Wyższej Szkoły Bankowej w Gdańsku, która tematem swojego wystąpienia uczyniła konieczność wspierania grup zagrożonych wykluczeniem społecznym na przykładzie rodzin i osób skazanych. Przedstawiony materiał stanowił rezultat badań empirycznych przeprowadzonych w ośrodku pomocy społecznej. Reprezentująca Uniwersytet Szczeciński, dr Aneta Jarzębińska, poruszyła problematykę kompetencji nauczyciela szkoły przywięziennej, jako wspierającego proces społecznej inkluzji. W trakcie wystąpienia zaprezentowane zostały wyniki badań ankietowych, którymi objęto 52 skazanych mężczyzn – uczniów Centrum Kształcenia Ustawicznego (CKU) przy Zakładzie Karnym w Stargardzie. Sekcję pierwszą zamykało wystąpienie mgr Tomasza Hermana (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), który poświęcił je socjoterapii jako formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej dla młodzieży niedostosowanej społecznie.

Drugi zespół teoretyków i praktyków rozważał nad szeroko rozumianymi aspektami funkcjonowania współczesnej rodziny. Moderatorami panelu byli Prof. UAM dr hab. Waldemar Segiet oraz dr Bożena Kanclerz. Panel otworzył Prof. UAM dr hab. Waldemar Segiet, reprezentujący Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, wystąpieniem poświęconym idei wzmacniania rodziny jako podstawy „dobrej praktyki”. Następnie głos zabrała dr Paulina Forma z Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, w swoim wystąpieniu o teoretyczno-empirycznym charakterze skoncentrowała się wokół problematyki rodzin wielodzietnych, jako podmiotu instytucjonalnych form pomocy i wsparcia. Problematykę rodzin kontynuowała dr Grażyna Teusz, reprezentująca Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, skupiając swoją uwagę wokół rodzin polskich na emigracji z koncentracją na kulturowych i biograficznych kontekstach w procesie radzenia sobie. W dalszej kolejności głos zabrała mgr Anna Potyka (Politechnika Śląska), która przedstawiła oczekiwania i potrzeby osieroconych na wczesnym etapie życia dziecka rodziców oraz różne możliwości udzielania im pomocy, zarówno ze strony specjalistów, instytucji, jak i osób bliskich, natychmiast po doświadczeniu straty, ale też na późniejszych etapach przeżywania żałoby. Wystąpienie kolejnej z prelegentek, dr Bożeny Kanclerz, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) skoncentrowane zostało wokół zagadnień teoretycznych i implikacji praktycznych związanych z podejściem systemowym, jako metodą pracy pedagogicznej. Reprezentująca Uniwersytet Łódzki, mgr Patrycja Chrzanowska, próbowała udzielić odpowiedzi na pytanie, jak usamodzielnić niesamodzielnych, skupiając uwagę na wybranych elementach procesu usamodzielniania wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych ze szczególnym uwzględnieniem roli opiekuna usamodzielnienia. Problematykę usamodzielniania wychowanków instytucjonalnej pieczy zastępczej kontynuowała dr Agnieszka Skowrońska-Pućka (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), która swoje teoretyczno-empiryczne wystąpienie poświęciła trudnej sytuacji małoletnich matek opuszczających wraz z dzieckiem placówkę opiekuńczo-wychowawczą.

Główną osią narracji kolejnego panelu tematycznego uczyniono proces diagnostyczny i relację terapeutyczną w instytucjonalnym i pozainstytucjonalnym systemie pomocy i wsparcia. Trzecią sekcję moderowaną przez Prof. UAM dr hab. Hannę Krauze-Sikorską oraz dr Annę Różę Makaruk, rozpoczęła Prof. UAM dr hab. Hanna Krauze-Sikorska (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) swoje wystąpienie poświęcając problematyce dzieci i młodzieży z chorobami przewlekłymi w przestrzeni szkoły ogólnodostępnej. W swoich rozważaniach zaakcentowała rolę diagnozy medycznej i psychopedagogicznej oraz konieczność systemowego wsparcia tej grupy. Następnie dr Joanna Kłodkowska z Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, w oparciu o zgromadzone podczas badań terenowych materiały, podjęła próbę analizy i interpretacji miejsc i dziejących się w nich zdarzeń społecznych, jako praktyk pomocowych. Z kolei dr Anna Róża Makaruk, (Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie), podzieliła się wnioskami z przeprowadzonych przez siebie badań naukowych a także przedstawiła organizację pozarządową, która powstała w ich wyniku. W dalszej kolejności dr Justyna Śmietańska (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), skoncentrowała swoje rozważania wokół interdyscyplinarnej diagnozy w poradnictwie psychologiczno-pedagogicznym z perspektywy praktycznej. Z kolei dr Monika Kaźmierczak, reprezentująca Uniwersytet Łódzki, poruszyła problematykę skuteczności procesu diagnostyczno-prognostyczno-terapeutycznego. Wskazując, iż asymetria relacji nie musi prowadzić do uprzedmiotowienia jednej strony dialogu. Dzięki autorytetowi osobistemu, inaczej moralnemu, logopeda może osiągać dobre wyniki, kiedy dba o partnerską relację, w której następuje otwarcie na drugiego człowieka, dominuje szczerość intencji oraz poczucie bezpieczeństwa. Kolejne dwie prelegentki, reprezentujące Uniwersytet Śląski w Katowicach, dr Iwona Malorny oraz dr Aleksandra Pyrzyk-Kuta, skoncentrowały się wokół zagadnienia relacji koterapeutycznej, akcentując rożne kompetencje ale wspólny cel oddziaływań wobec osób współuzależnionych. Z kolei dr Dominika Łęcka (Motylarnia. Ośrodek Rozwoju Osobistego Zawodowego dla Kobiet), zaprezentowała jedną z ukrytych form narracji o radzeniu sobie, nazwaną „przemilczeniem o przeżyciu”. W trakcie prezentacji przedstawiona została metoda jej ujawnienia, skutki wyłącznego użycia kategorii „radzenie sobie w problemie” na kształt powstającej narracji, wspomaganego, pomagającego i relację pomocową. Tę część rozważań kończyło wystąpienie dr Sonii Wawrzyniak (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) na temat roli środowiska wychowawczego w kształtowaniu prawidłowej motywacji do uczenia się.

Prelegenci obradujący w ramach czwartej sekcji tematycznej, skoncentrowali swoje rozważania wokół problematyki pomagania i wspierania w kontekście ich elementów składowych: dialogu, relacji, dostępności, kompetencji pomocowych. Tę sekcję, moderowaną przez Prof. UAM dr hab. Marka Budajczaka oraz dr Joannę Nawój-Połoczańską, zainicjował swoim wystąpieniem na temat zaspokajania potrzeb w świetle zasady subsydiarności Prof. UAM dr hab. Marek Budajczak (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu). Następnie dr hab. Alicja Czerkawska z Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, korzystając z hermeneutyczno-dialogicznego oglądu dialogu wskazała na pewien mało dostrzegany, aczkolwiek bardzo znaczący element występujący w relacji poradniczej, a mianowicie kształtowanie w tym układzie więzi dialogicznej. W swoim wystąpieniu przedstawiła warstwy dialogu, które w sytuacji poradniczej odsłaniane są przez uczestniczące w nim podmioty – osobę radzącą się i doradcę. W dalszej kolejności głos zabrała dr Violetta Drabik-Podgórna, (Uniwersytet Wrocławski), akcentując, iż fenomen pomagania koncentruję się na relacji, jako konstytutywnym elemencie zawiązanego związku pomocowego. Zarówno z perspektywy pedagogicznej, psychologicznej, jak i etycznej, relacja niesie w sobie potencjał transformacji osoby, jej percepcji otaczającego świata, jej więzi z innymi. Następnie dr Joanna Nowój-Połoczańska z Uniwersytetu Szczecińskiego wskazała instytucjonalne „warunki dostępu” do pomocy a dr Rafał Adamczewski (Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Sieradzu), skoncentrował swoje rozważania wokół dialogu i krytyki w działalności pomocowej. Akcentował, iż relację pomocową między pomagającym a korzystającym z pomocy nazwać można obrazowo spotkaniem. Od jego przebiegu zależy, w dużej mierze, efektywność pomocy, a więc to, czy i w jakim zakresie spełnione zostaną oczekiwania osoby zwracającej się z prośbą o pomoc. W tak pojmowanej działalności pomocowej niezwykle ważne zdają się być dialog oraz krytyka. Z kolei dr Agata Woźniak reprezentująca GSW Milenium Gniezno, tematem swojego wystąpienia uczyniła rozmowy o pomaganiu i ich znaczenie w procesie wprowadzania zmian. Prelegentka zaprezentowała refleksje osób korzystających z pomocy oraz podzieliła się wnioskami na temat możliwości wykorzystania ich w praktyce psychologiczno-pedagogicznej. Następnie głos zabrała mgr Danuta Parlak (Komisja Ekspertów ds. Osób Starszych przy RPO) wskazując, iż zdolność do adekwatnego rozpoznania sytuacji i potrzeb innej osoby, oraz trafne zareagowanie na nie, czyli zachowanie dostosowane do zdiagnozowanych potrzeb jest istotnym elementem działań pomocowych. Badania wykazują, że przyjmowanie cudzej perspektywy, czyli umiejętność rozpoznawania stanu innej osoby, wpływa na skuteczność udzielanej pomocy oraz ocenę relacji pomiędzy pomagającym i wspomaganym. Kolejne wystąpienie mgr Bernadetty Kosewskiej, z Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie poświęcone zostało zagadnieniu wolontariatu studenckiemu, jako możliwości rozwoju kompetentnego pedagoga specjalnego. Podsumowaniem czwartej sekcji tematycznej stało się wystąpienie dr Marii Porzucek-Miśkiewicz (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), która na podstawie prowadzonych przez siebie weryfikacji empirycznych odpowiedziała na pytanie, czy studenci pedagogiki zdolni są do pomagania?

Kolejna sekcja tematyczna poświęcona została zagadnieniu alternatywnych form wsparcia i pomocy, przykładem których są coaching, tutoring, komputerowe gry profilaktyczne czy metody outreach. Obrady w ramach sekcji piątej, moderowanej przez dr Kamilę Słupską oraz dr Katarzynę Kuziak, rozpoczął dr Marek Podgórny z Uniwersytetu Wrocławskiego, rozważania swoje koncentrując wokół mikroprzestrzeni społecznej w relacji coachingowej, próbując odpowiedzieć na pytanie, czy przestrzeń (społeczna) w coachingu jest jedynie ograniczonym polem, bierną ramą, czy wreszcie, zgodnie z założeniami poststrukturalizmu, aktywnym czynnikiem, modyfikującym interakcję klient-coach? Problematykę coachingową kontynuowała mgr Monika Chmielecka reprezentująca Uniwersytet Łódzki, która poruszyła kwestie uczenia się w coachingu w perspektywie andragogicznej. Z kolei mgr Laura Ćwikła, w swoim wystąpieniu dokonała charakterystyki potrzeb klienta w perspektywie indywidualnej oraz systemowej. W dalszej kolejności głos zabrała mgr Aneta Baranowska, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), która swoje rozważania skoncentrowała wokół problematyki tutoringu, jako formy wsparcia dziecka nieśmiałego. Kolejne wystąpienie, reprezentującej Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, dr Katarzyny Kuziak, poświęcone zostało metodzie Instrumental Enrichment w trakcie której, stosując techniki mediacyjne tworzone są i wzmacniane poznawcze strategie i umiejętności klienta. Następnie mgr Piotr Jóźwiak (Pracownia Psychologii Karolina Król) podjął problematykę gry profilaktycznej „Good Behaviour Game”. Z kolei dr Kacper Radzki reprezentujący Zakład Poprawczy w Jerzmanicach Zdroju, tematem swojego wystąpienia uczynił harcerską metodę wychowawczą jako pomocną w niwelowaniu negatywnych skutków grupy nieformalnej w zakładzie poprawczym. W dalszej kolejności głos zabrała dr Małgorzata Michel reprezentująca Uniwersytet Jagielloński, która skupiła uwagę słuchaczy na wykluczonych przestrzeniach miejskich i gettach biedy, jako wyzwania dla współczesnej pedagogiki w działaniu. Podsumowaniem piątej sekcji stało się wystąpienie mgr Grzegorza Głupczyka z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Podczas wystąpienia autor nawiązując do badań własnych związanych z zachowaniami ryzykownymi młodzieży zamieszkującej dwa odmienne środowiska społecznie: dzielnicę problemową z charakterystyczną zabudową wielorodzinną i dzielnicę o zabudowie jednorodzinnej, wskazał potrzebę organizowania działań profilaktycznych skierowanych do młodzieży zamieszkującej tereny defaworyzowane społecznie, w oparciu o ideę tworzenia lokalnych systemów wsparcia, ze wskazaniem na rolę, jaką pełnić mogą w systemie tym organizacje pozarządowe.

Teoretycy i praktycy obradujący w ramach kolejnej sekcji, skupili swoją uwagę na problemach osób starszych oraz osób z niepełnosprawnością, zagrożonych marginalizacją oraz rosnącym znaczeniem mediacji w praktyce pomagania. Obrady w ramach sekcji szóstej, moderowanej przez dr hab. Małgorzatę Rosalską oraz dr Astrid Tokaj, zainicjowała dr hab. Małgorzata Rosalska reprezentująca Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, koncentrując się wokół problematyki pomagania przez proponowanie wyzwań. W omawianym kontekście skupiła się na rolach i profilu kompetencyjnym pedagoga w kontekście założeń pedagogiki przeżyć. Następnie dr Rafał Iwański z Uniwersytetu Szczecińskiego skoncentrował swoje rozważania wokół problematyki profesjonalnych i rodzinnych opiekunów niesamodzielnych osób starszych. Problematykę seniorów kontynuowała dr Astrid Tokaj, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), z wystąpieniem na temat konieczności zaakceptowania pomocy, jako wyzwania dla człowieka starego i jego rodziny. Z kolei mgr Łukasz Koperski (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) pochylił się nad problematyką starzejących się opiekunów osób z niepełnosprawnością, w kontekście nieoczywistości i wielowymiarowości ich roli społecznej. W dalszej kolejności mgr Beata Kudlińska Wodo reprezentująca Uniwersytet Łódzki, zaprezentowała nowatorskie spojrzenie na współczesną sytuację pracowników socjalnych i konieczność podnoszenia przez nich kompetencji mediacyjnych, wykorzystując jednocześnie swoje doświadczenie jako mediator. Temat mediacji kontynuowała dr Agnieszka Dragon, z Uniwersytetu Wrocławskiego, rozważania swoje koncentrując wokół kontekstów różnic kulturowych w mediacji, wskazując na postulowane kompetencje mediatora wspierającego strony w dążeniu do międzykulturowego zrozumienia. Następnie głos zabrała dr Daria Zielińska-Pękał (Uniwersytet Zielonogórski), której wystąpienie stanowiło próbę spojrzenia na newslettery jako na

specyficzną ofertę poradniczą. Taka próba odczytania treści newsletterowych, jak wskazała, wpisuje się w prowadzone przez prelegentkę od lat analizy poradnictwa zapośredniczonego, a więc takiego, które jest uprawiane poprzez środki masowego przekazu i które podlega różnym procesom mediatyzacyjnym. Sekcję zamykało wystąpienie mgr Mateusza Szafrańskiego z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, skoncentrowane wokół problematyki doradztwa zawodowego adresowanego do osób z niepełnosprawnością intelektualną.

Kolejna sekcja tematyczna zogniskowana została wokół zagadnień związanych z szeroko rozumianym zdrowiem i chorobą, a także sytuacjami granicznymi, tłem rozważań stały się przykłady dobrych praktyk w ramach w/w obszarów. Sekcję siódmą, moderowaną przez Prof. UWr dr hab. Andrzeja Ładyżyńskiego oraz dr Ewę Kasperek-Golimowską, swoim wystąpieniem rozpoczęła dr Ewa Kasperek – Golimowska z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prelegentka skupiła uwagę słuchaczy wokół problematyki pozytywnej edukacji zdrowotnej, jako formy pomocy w prowadzeniu „dobrego życia”. Następnie lic. Paulina Mencel (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) poruszyła problematykę dwóch perspektyw pomocy i wsparcia w chorobie nowotworowej, w kontekście pomagających i wspomaganych. Z kolei dr Maria Brodzikowska reprezentująca Akademię Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie dokonała charakterystyki poradnictwa związanego z wykonywaniem testów w kierunku HIV, wskazując na własne doświadczenia zawodowe w tym zakresie. W dalszej kolejności mgr Aleksandra Berkowska, z Uniwersytetu Warszawskiego, wskazała na potrzebę w zakresie wsparcia społecznego osób żyjących z Atopowym Zapaleniem Skóry. Przedstawiła potrzeby i oczekiwania w zakresie wsparcia społecznego osób żyjących z Atopowym Zapaleniem Skóry (AZS). Szczegółowa analiza tego zagadnienia została dokonana na podstawie materiałów zebranych w 2016 r. podczas spotkań grupy samopomocowej osób chorych na AZS. Następie głos zabrał mgr Tomasz Kasprzak (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) swoje rozważania koncentrując wokół współczesnych problemów alternatywnych form pomocy osobom głuchoniewidomym w Republice Czeskiej. Problematykę osób niesłyszących kontynuowała mgr Aleksandra Rożek (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) skupiając uwagę słuchaczy na problematyce słyszącego rodzeństwa dzieci z wadą słuchu. Podsumowaniem tej części obrad stało się wystąpienie dr Edyty Sielickiej z Uniwersytetu Szczecińskiego, która poruszyła problematykę wsparcia ucznia w sytuacjach granicznych w polskiej szkole.

Pomaganie w percepcji „pomagającego” ze wskazaniem przykładów dobrych praktyk to główny wątek podejmowany w ramach kolejnej sekcji. Obrady w sekcji ósmej, moderowanej przez drGrażynę Teusz oraz dr Joannę Rajewską de Mezer, rozpoczęły, reprezentujące Akademię Pedagogiki Specjalnej w Warszawie dr Ewa Grudziewska wraz z dr Martą Mikołajczyk, odpowiadając, na podstawie przeprowadzonych weryfikacji empirycznych, na pytanie, co i dlaczego robią w swojej pracy przedstawiciele służb społecznych. W dalszej kolejności dr Joanna Rajewska de Mezer z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, wskazała na znaczenie wiedzy z zakresu problematyki prawnej w procesie wsparcia klienta pomocy społecznej. Z kolei mgr Joanna Frątczak reprezentująca Dolnośląską Szkołę Wyższą, swoje rozważania skupiła wokół problematyki kontaktu granicznego w pomocy profesjonalnej. Następie głos zabrały dr Joanna Dec-Pietrowska oraz dr Ewa Szumigraj z Uniwersytetu Zielonogórskiego, które na podstawie refleksji biograficznych doradców zaprezentowały problematykę streetworkingu. W dalszej kolejności mgr Katarzyna Nanowska reprezentująca Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków oraz Dolnośląską Szkołę Wyższą rozważania swoje skoncentrowała wokół problemu wolności dozorowanej, jako formy zniewolenia w perspektywie dylematów kuratora sądowego w roli wychowawcy. Następnie dr Małgorzata Ciczkowska-Giedziun (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie) wraz z mgr Magdaleną Dymowską, (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie), rozważając tematykę relacji (interakcji) między jej stronami na gruncie współczesnej pracy socjalnej, odwołały się do takich pojęć, jak: współpraca, partnerstwo, dialog, współdziałanie, wzmacnianie, egalitaryzm, emancypacja, demokratyzacja i podmiotowość (dwupodmiotowość, upodmiotowienie). Wskazując na konieczność przyjrzenia się (nie)podmiotowej relacji pomocowej w odniesieniu do mikropraktyki pracy socjalnej (jednostek – klientów pomocy społecznej, rodzin i pracowników socjalnych), jako nieoczywistej, ograniczonej barierami i nie zawsze możliwej do zastosowania w praktyce. Problematykę klientów instytucji pomocowych kontynuowała mgr Dorota Ejneberg reprezentująca Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej – Zespół ds. Osób Bezdomnych i Uchodźców, charakteryzując doświadczenia przestrzeni (bez)domności, jako wyzwania dla poradnictwa. Następnie mgr Renata Deka (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu) dokonała charakterystyki działalności Ośrodka Readaptacji Społecznej Mateusz w Toruniu, jako odpowiedzi na problemy osób opuszczających placówki penitencjarne. Podsumowaniem tej sekcji było wystąpienie dr Magdy Kalkowskiej, (Studium Doskonalenia Kadr Akademii Morskiej w Gdyni), na temat wielowymiarowego wspierania rozwoju człowieka w perspektywie całożyciowej realizowanego z inicjatywy katolickiej. Prelegentka wskazała przykład dobrych praktyk na podstawie działalności Centrum Psychologiczno-Pastoralnego „Więź” w Starogardzie Gdańskim.

Obrady w ramach sekcji dziewiątej, moderowanej przez Prof. UAP dr hab. Roberta Bartela oraz dr Annę Gulczyńską, ukazały bogactwo i różnorodność form, metod, technik pomocy i wsparcia. Rozważania zainicjował Prof. UAP dr hab. Robert Bartel, (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu), który poruszył problem arteterapii opartej na uważności u chorych na depresję. Z kolei dr Anna Gulczyńska, reprezentująca Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w kontekście wyzwań stawianych młodych dorosłym scharakteryzowała metody pracy w podejściu skoncentrowanym na rozwiązaniach. W dalszej kolejności mgr Barbara Chojnacka, (Uniwersytet Szczeciński), skoncentrowała swoje rozważania na praktyce wolontariatu w placówkach wsparcia dziennego. W swoim wystąpieniu, bazując na własnym wieloletnim doświadczeniu, poddała pracę wolontariuszy-studentów refleksji, krytyce, wykazując pewne pułapki i dylematy. Kolejne z prelegentek lic Dominika Maćkowiak oraz lic Sylwia Bokuniewicz, reprezentujące Klubowe Centrum Aktywności Dzieci i Młodzieży przy Stowarzyszeniu „Żyć Inaczej”, dokonały charakterystyki form pomocy realizowanych przez wychowawców w placówkach wsparcia dziennego dla dzieci i młodzieży. Następnie głos zabrała mgr Renata Pietruńko, (Świetlica Terapeutyczna w Lewinie Brzeskim), swoje rozważania koncentrując wokół form pracy z rodziną i dzieckiem w programie „Rodzina to zgrana drużyna”. W dalszej kolejności mgr Wojciech Glac reprezentujący Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie oraz Małopolskie Hospicjum dla Dzieci, scharakteryzował sytuację prawną i społeczną rodzin dzieci korzystających z opieki hospicyjnej. Następna z prelegentek, mgr Justyna Mielnik, (Placówka wsparcia dziennego – świetlica specjalistyczna Barka w Gorzowie Wielkopolskim) wskazała na walory działalności o charakterze wolontaryjnym w rodzinach zastępczych. Podsumowaniem obrad w tej sekcji stało się wystąpienie dr Mikołaja Brenka, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), poświęcone problematyce szkoleń dla analfabetów jako formy wsparcia osób wykluczonych – na przykładzie akcji zwalczania analfabetyzmu w Polsce Ludowej w latach 1949-1951.

Zespół teoretyków i praktyków, w ramach ostatniej sekcji, główną osią narracji uczynił problem doradztwa zawodowego oraz kompetencji pomocowych. Dziesiąta sekcja, moderowana przez dr Iwonę Werner oraz dr Joannę Kozielską, rozpoczęła się od teoretyczno-empirycznego wystąpienia Prof. zw. dr hab. Magdaleny Piorunek oraz dr Iwony Werner reprezentujących Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, poświęconego kompetencjom społecznym nauczycieli w kontekście ich pomocowych implikacji. Następnie dr Kamila Słupska, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), skoncentrowała swoje rozważania wokół problematyki wypalenia zawodowego wśród osób profesjonalnie pomagających. Z kolei reprezentujące Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu mgr Agnieszka Nymś-Górna oraz lic. Anna Sobczak swoje rozważania skoncentrowały wokół zagadnienia doradztwa edukacyjno-zawodowego adresowanego do studentów. Temat doradztwa zawodowego kontynuowała dr Joanna Kozielska, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), w teoretyczno-empirycznym wystąpieniu na temat wsparcia ucznia w wyborze szkoły w kontekście roli (niewidocznego) doradcy. Natomiast dr Lucyna Myszka-Strychalska, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), swoje rozważania skoncentrowała wokół problematyki wyzwań stawianych przed doradztwem zawodowym dla młodzieży z zespołów szkół zawodowych w świecie permanentnej zmiany. W dalszej kolejności dr Anna Wawrzonek, (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), dokonała charakterystyki wsparcia poradniczego w kontekście relacji wielopokoleniowych w miejscu pracy. Temat wsparcia kontynuował lic. Mateusz Rutkowski, reprezentujący Uniwersytet Gdański, który skupił uwagę słuchaczy na problemach osób bezrobotnych w sieci profesjonalnego wsparcia. Ostatnim wystąpieniem w trakcie obrad dziesiątej sekcji był referat mgr Agnieszki Zaradnej z Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu, na temat profilowania pomocy dla osób bezrobotnych. W trakcie wystąpienia prelegentka zaprezentowała wyniki autorskich weryfikacji empirycznych.

Podsumowując podkreślić należy, iż w wielu wystąpieniach zaprezentowano nowe zagadnienia badawcze, projekty i metody badań. Przybliżenia problematyki pomocowej dokonywane były nie tylko w perspektywie teoretyczno-badawczej, ale także praktycznej. W trakcie obrad poszczególnych sekcji tematycznych koncentrowano się na problematyce pomocy świadczonej profesjonalnie, ale i tej przygodnej, okazjonalnej realizowanej w ramach nieformalnych sieci wsparcia społecznego. Wszystko to stanowi wyraz rozwoju tej dziedziny nauk humanistycznych i społecznych. Z całym przekonaniem stwierdzić należy, iż tematyka konferencji, jej poszczególne wystąpienia dopełniają dorobek myśli naukowej, poświęconej kwestiom całożyciowego poradnictwa i wsparcia oraz dynamizują dalsze badania i prace naukowe. Konferencyjne zagadnienia bezsprzecznie stanowią impuls do dalszych poszukiwań badawczych i rozwiązań praktycznych.

Ogromnym sukcesem konferencji była frekwencja oraz duża aktywność zgromadzonej publiczności podczas każdej z panelowych dyskusji i części plenarnej, stanowiąca dla organizatorów jednoznaczny sygnał, iż tego rodzaju spotkania naukowe, poruszające zagadnienia szeroko rozumianego poradnictwa i wsparcia analizowane z perspektywy osób udzielających i będących adresatami wsparcia i pomocy, analiza relacji, kompetencji są bardzo potrzebne, a pytania, które wyłaniają się należą do pytań ważnych, na które odpowiedzi szuka zarówno środowisko naukowców, jak i praktyków. Ich obecność świadczy o poszukiwaniu nowych rozwiązań praktycznych i potrzebie ich oparcia w nauce. Stanowi to dla organizatorów impuls motywujący do kontynuowania podjętej problematyki i inicjowania kolejnych, organizowanych przez Zakład Poradnictwa Społecznego, ogólnopolskich konferencji.

Dr Agnieszka Skowrońska-Pućka

[1]Fragment z komunikatu konferencyjnego, 2017

[2] M. Piorunek, Fragment tekstu otwierającego konferencję, 2017

[3] M. Piorunek, Fragment tekstu otwierającego konferencje, 2017

ZAKŁAD METODOLOGII NAUK O EDUKACJI ORAZ ZAKŁAD PORADNICTWA SPOŁECZNEGO WYDZIAŁU STUDIÓW EDUKACYJNYCH UAM

ZAPRASZAJĄ NA II OGÓLNOPOLSKĄ INTERDYSCYPLINARNĄ KONFERENCJĘ NAUKOWĄ DIAGNOZA I JEJ ZASTOSOWANIE W KONTEKŚCIE JEDNOSTKOWYM I SPOŁECZNYM ORGANIZOWANĄ POD PATRONATEM DZIEKAN WYDZIAŁU STUDIÓW EDUKACYJNYCH UAM PROF. ZW. DR HAB. AGNIESZKI CYBAL-MICHALSKIEJ,

KTÓRA ODBĘDZIE SIĘ W POZNANIU 24 MAJA 2017R.

O konferencji

Problematyka konferencji dotyczy zastosowań diagnozy oraz wynikających z niej skutków zarówno o charakterze poznawczym, jak i praktycznym: dla określonego obszaru problemowego oraz dla wybranych grup odbiorców. Przedmiotem rozważań będą zarówno procesy diagnostyczne w kontekście jednostkowym, ukierunkowane na indywidua, charakteryzujące się klasycznym układem diagnosta – osoba diagnozowana, jak również zorientowane na zbiorowości i stosowane w szerszym kontekście społecznym.

Pierwsza konferencja poświęcona tej tematyce odbyła się w maju 2014 r. Wzbudziła duże zainteresowanie wśród teoretyków i praktyków nauk społecznych. Stała się także płaszczyzną wymiany wielu doświadczeń, cennych spostrzeżeń i pragmatycznych rozwiązań. Pragniemy ponownie zaprosić Państwa do udziału w II Interdyscyplinarnej Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt. Diagnoza i jej zastosowanie w kontekście jednostkowym i społecznym, niezmiennie poświęconej problematyce diagnozy. Znaczenie tego procesu, służącemu rozpoznaniu zjawisk w najróżniejszych obszarach tematycznych dotyczących człowieka, jest nieocenione. Diagnoza bowiem, wykonana w sposób rzetelny, trafny, planowy oraz zgodny ze stanem i wymogami danej nauki, stanowi podstawę dalszych oddziaływań praktycznych: o charakterze edukacyjnym, wychowawczym, terapeutycznym, medycznym czy organizacyjnym. Tym samym, akcent konferencyjnych rozważań kładziemy przede wszystkim na zastosowanie diagnozy w kontekście praktycznym. Chcielibyśmy, aby głównym przedmiotem rozważań stały się konkretne techniki diagnostyczne, ich mocne i słabe strony, „moc” przewidywania, a także etyczne aspekty diagnozy.

Proponowane obszary tematyczne konferencji:

1) Nowoczesna diagnoza w naukach społecznych (pedagogika, psychologia, socjologia) – szanse, trudności, dylematy organizacyjne i etyczne

2) Diagnoza medyczna: współczesne narzędzia i znaczenie

3) Diagnoza społeczna

4) Diagnoza w kulturze i popkulturze

5) Diagnoza językowa, psychologiczna i pedagogiczna w edukacji dzieci z doświadczeniem migracji

6) Diagnoza psychologiczna i pedagogiczna w procesie edukacji i rehabilitacji dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością

7) Diagnoza psychiatryczna, psychologiczna i pedagogiczna zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży

8) Diagnoza logopedyczna

9) Techniki diagnozy i narzędzia diagnostyczne – interdyscyplinarna wymiana doświadczeń

10) Etyczne problemy diagnozy Konferencja ma otwartą formułę, tj. prócz sesji z referatami planujemy dyskusję panelową oraz warsztaty.

Zaproszenie do uczestnictwa w konferencji skierowane jest więc w szczególności do:

 pedagogów, psychologów, socjologów, logopedów, lekarzy;

 dyrektorów placówek edukacyjnych, nauczycieli, terapeutów pedagogicznych;  autorów narzędzi diagnostycznych stosowanych w praktyce;

 specjalistów zajmujących się problematyką diagnozy.

Rada Naukowa Konferencji

prof. UAM dr hab. Sławomir Banaszak (UAM) – Przewodniczący

prof. UAM dr hab. Marek Budajczak (UAM)

dr hab. Adam Czabański (Uniwersytet Medyczny w Poznaniu)

dr hab. Sławomir Futyma (UAM)

prof. UŚ dr hab. Ewa Jarosz (Uniwersytet Śląski w Katowicach)

prof. UAM dr hab. Danuta Kopeć (UAM)

prof. zw. dr hab. Stanisław Kowalik (AWF Poznań)

dr hab. Hanna Kubiak (UAM)

prof. dr hab. Dariusz Kubinowski (Uniwersytet Szczeciński)

prof. UP dr hab. Małgorzata Pamuła-Behrens (Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie)

prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek (UAM)

dr Justyna Śmietańska (UAM)

dr Jolanta Twardowska-Rajewska (UAM)

prof. zw. dr hab. Zbigniew Woźniak (UAM)

Komitet Organizacyjny Konferencji

prof. UAM dr hab. Sławomir Banaszak – Przewodniczący

dr Justyna Śmietańska – Sekretarz

dr hab. Małgorzata Kabat

dr Joanna Kozielska

dr Ewa Palka

dr Agnieszka Skowrońska-Pućka

dr Grażyna Teusz

dr Urszula Tokarczyk-Bar

dr Iwona Werner

mgr Aneta Baranowska

mgr Dorota Dolata

przy współpracy Studenckiego Koła Naukowego Poradnictwa Społecznego „po MOC”

Informacje organizacyjne i warunki uczestnictwa:

1) Zgłoszenia proszę przesyłać mailowo na adres: diagnoza_konferencja@poczta.pl do 16 kwietnia 2017 roku;

2) Formularz zgłoszeniowy znajduje się w załączniku nr 1;

3) Koszt udziału w konferencji wynosi: 350 zł (opłata obejmuje: materiały konferencyjne, posiłki – przerwy kawowe, obiad, kolację; publikację pokonferencyjną);

4) Opłatę konferencyjną prosimy wpłacać na konto bankowe UAM: BZ WBK 77 1090 1362 0000 0000 3601 7903 w tytule przelewu podając cel subkonta /K00000661/ w terminie do 23 kwietnia 2017 roku;

5) Uczestnicy samodzielnie rezerwują miejsce i pokrywają koszty ewentualnych noclegów oraz przejazdów;

6) Przewidujemy obrady w sesjach plenarnych oraz sekcjach tematycznych. Czas wystąpienia: 15 minut;

7) Wybrane teksty otrzymają możliwość publikacji w monografii pokonferencyjnej, która będzie poświęcona tematyce diagnozy w jej interdyscyplinarnym ujęciu;

8) Dodatkowe informacje, sprawy organizacyjne: dr Justyna Śmietańska, tel. 576-969- 945, e-mail: justynac@amu.edu.pl lub diagnoza_konferencja@poczta.pl

Z wyrazami szacunku

Rada Naukowa Konferencji

Komitet Organizacyjny Konferencji

Zakład Poradnictwa Społecznego Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu ma zaszczyt zaprosić Państwa do udziału

w Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt.

Pomagający i wspomagani

Potrzeby – kompetencje – relacje pomocowe i poradnicze,

która odbędzie się 27 kwietnia 2017r.

pod patronatem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego

oraz Dziekana WSE – prof. zw. dr hab. Agnieszki Cybal-Michalskiej

Komitet Naukowy:

prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek – przewodnicząca

prof. zw. dr hab. Augustyn Bańka Uniwersytet SWPS Katowice; Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

prof. zw. dr hab. Maria Czerepaniak-Walczak – Uniwersytet Szczeciński

prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska- Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

prof. UAM dr hab. Barbara Harwas-Napierała – Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

prof. zw. dr hab. Stefan Kwiatkowski – Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie

prof. UWM dr hab. Ewa Kantowicz – Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

prof. UWr dr hab. Andrzej Ładyżyński – Uniwersytet Wrocławski

prof. zw. dr hab. Krystyna Marzec-Holka – Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy; Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie

prof. zw. dr hab. Bożena Matyjas – Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach

prof. zw. dr hab. Jerzy Modrzewski – Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

prof. DSW dr hab. Elżbieta Siarkiewicz – Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu

prof. zw. dr hab. Ewa Syrek – Uniwersytet Śląski w Katowicach

prof. zw. dr hab. Andrzej Radziewicz-Winnicki – Uniwersytet Zielonogórski

prof. UAM dr hab. Katarzyna Segiet – Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

prof. UAM dr hab. Waldemar Segiet – Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

Komitet Programowy

Prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek – przewodniczący

Prof. UAM dr hab. Marek Budajczak

dr Grażyna Teusz

dr Joanna Kozielska

dr Agnieszka Skowrońska-Pućka

dr Iwona Werner

mgr Aneta Baranowska

mgr Dorota Dolata

Proponowana Państwu konferencja stanowi w swych założeniach płaszczyznę sprzyjającą podjęciu debaty i wymiany doświadczeń między przedstawicielami wielu dyscyplin naukowych, między innymi: pedagogów, psychologów, socjologów oraz praktyków zajmujących się organizowaniem i świadczeniem pomocy i wsparcia w trudnych sytuacjach jednostkowych i społecznych. Spotkanie projektowane jest jako szansa wymiany poglądów nad szeroko pojmowanym zagadnieniem wsparcia społecznego, pomocy, poradnictwa, pracy socjalnej, profilaktyki i interwencji kryzysowej, percepcją ich przejawów i skutków w perspektywie osób pomagających oraz poszukujących pomocy i wsparcia.

Stanowi ona kontynuację cyklu ogólnopolskich konferencji poświęconych wspomnianej problematyce organizowanych przez Zakład Poradnictwa Społecznego na Wydziale Studiów Edukacyjnych UAM (2010 rok: konferencja Poradnictwo i wsparcie społeczne w biegu życia człowieka; 2012 rok: Dziecko – Młodzież – Rodzina jako adresaci pomocy psychopedagogicznej i socjalnej; 2014 rok: Obszary poradnictwa i wsparcia społecznego. Tradycyjne i alternatywne strategie, formy, metody pomocy).

Zapotrzebowanie na ustawiczną, profesjonalną pomoc i wsparcie oraz działania o charakterze interwencyjnym i profilaktycznym w świecie płynnej nowoczesności nie maleje. Wręcz przeciwnie – wzrasta wprost proporcjonalnie do złożoności dnia codziennego, rosnącego poczucia niepewności, bezradności i poczucia zagubienia w chaosie codzienności. Niepewność jutra, nieprzewidywalne oblicze współczesności, mnogość poglądów, ambiwalencja biograficznych norm i wartości, które nie stanowią już pewnych drogowskazów w życiu powoduje, że trudno dziś poradzić sobie z piętrzącymi się problemami. Nie dziwi zatem fakt, iż obserwujemy eksplozję aktywności doradców, konsultantów, trenerów, terapeutów, mentorów, tutorów czy coachów, co stanowi odpowiedź na wzrastającą liczbę trudności oraz osób zgłaszających potrzebę wsparcia i pomocy, potwierdzając tym samym wielowymiarowy i dynamiczny charakter życia człowieka i wpisane weń normatywne i nienormatywne kryzysy życiowe, kształtujące jego dalsze losy w wymiarze jednostkowym i społecznym. Dzisiejszy świat nie tylko nie daje człowiekowi obietnicy szczęścia, ale staje się dlań terenem coraz większych zagrożeń. W obliczu destrukcji tradycyjnych, pierwotnych grup wsparcia społecznego człowiek (niezależnie od etapu rozwoju) pozostaje z wieloma problemami w toku swojej biografii sam, będąc zmuszony do poszukiwania pomocy, wsparcia, porady coraz częściej świadczonej przez różne instytucje pomocowe i specjalistów.

Z drugiej strony należy wskazać, że stopień komplikacji i konkurencyjności codziennego życia wymaga od jednostek podejmowania efektywnych działań, sukcesywnej optymalizacji podmiotowych kompetencji niezbędnych do optymalnego rozwiązywania codziennych wyzwań. Stąd możliwość podejmowania działań pomocowych skierowanych na odkrycie i wykorzystanie zasobów jednostki w różnych sferach jej funkcjonowania, które mogą być realizowane np. w ramach coachingu, tutoringu czy mentoringu. Wspomniane metody służące optymalizacji podmiotowych kompetencji w radzeniu sobie z codziennymi wyzwaniami w dynamicznie zmieniających się warunkach środowisk życia dzieci i młodzieży, ale także osób dorosłych i starszych wydają się być bardzo aktualnym wyzwaniem dla pedagogów troszczących się o tworzenie i zachowanie pomyślnej perspektywy biograficznej, zwłaszcza tych kategorii osób, które doświadczają problemów z utworzeniem i zachowaniem warunków własnej pomyślnej egzystencji.

Pragniemy zaprosić do debaty i wymiany doświadczeń wszystkich, dla których wspomniana problematyka jest ważna, a związane z nią cywilizacyjne wyzwania stają się potrzebą chwili.

Planujemy koncentrację rozważań wokół zasadniczych wątków tematycznych związanych z poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie kto pomaga, komu pomaga, jak to robi?

Oznacza to koncentrację na poniższych polach problemowych (które w ostatecznym kształcie będą także wynikiem Państwa propozycji tematycznych):

Pomagający – organizatorzy i realizatorzy działań pomocowych – instytucje, grupy samopomocowe, wolontaryjne, osoby świadczące zróżnicowane formy pomocy o charakterze formalnym i niesformalizowanym, założenia a pragmatyka funkcjonowania, charakterystyki kompetencyjne pomagających, dylematy etyczne i społeczne „pułapki” ich działalności.
Wspomagani – potrzeby w zakresie działań pomocowych wynikające z diagnozy rzeczywistości społecznej, rozpoznania newralgicznych obszarów biografii indywidualnych, obszarów życia rodzinnego, edukacyjnego, zawodowego, w których uwidaczniają się deficyty w zakresie zasobów wewnętrznych i środowiskowych umożliwiających konstruktywne zmaganie się z przeciwnościami.
Relacje pomocowe i poradnicze – społeczne i podmiotowe konteksty ich nawiązywania i podtrzymywania, warunki ułatwiające vs utrudniające ich nawiązywanie i kontynuowanie, tradycyjne vs alternatywne formy pomocy, dyskurs wokół modeli pomagania i ich skuteczności, projekty i rozwiązania o charakterze systemowym, konkretne rozwiązania lokalne na poziomie realizacyjnym, dobre praktyki.

Konferencja odbędzie się w budynkach Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu, na ul. Szamarzewskiego 89.

Prosimy o przesłanie zgłoszeń zawierających dane personalne, tytuł wystąpienia i jego krótkie streszczenie w terminie do 12 marca 2017r. ( Formularz zgłoszenia – załącznik nr 1).

Zgłoszenia prosimy przesyłać na adres :

Wydział Studiów Edukacyjnych

Zakład Poradnictwa Społecznego

Ul. Szamarzewskiego 89

60 – 568 Poznań

z dopiskiem “ Konferencja”

lub

e-mail: pomocwse@amu.edu.pl

Koszt udziału w konferencji wynosi 200 PLN. Opłatę konferencyjną prosimy wpłacać na konto bankowe UAM: BZ WBK 77 1090 1362 0000 0000 3601 7903, w tytule przelewu podając cel subkonta /K00000656/ dopisując imię i nazwisko prelegenta w terminie do 20 marca 2017r.

Propozycja noclegów w dniu poprzedzającym i/lub dniu konferencji została przedstawiona w załączniku nr 2. Uczestnicy samodzielnie rezerwują miejsce i regulują koszty noclegów oraz przejazdów.

W zależności od liczby zgłoszeń przewidujemy możliwość debaty bądź w sesji plenarnej bądź w sekcjach tematycznych. Przewidujemy wystąpienia ok. 10-15 minutowe (w zależności od ostatecznego kształtu organizacyjnego konferencji).

Ramowy program konferencji wraz z niezbędnymi informacjami organizacyjnymi zostanie przedstawiony w komunikacie nr 2, który ukaże się na początku kwietnia.

Istnieje możliwość publikacji wybranych zrecenzowanych tekstów po spełnieniu wymogów redakcyjnych w czasopismach „Studia Edukacyjne” oraz „Kultura – Społeczeństwo – Edukacja” lub w recenzowanej monografii zbiorczej. Teksty prosimy przygotować na dzień konferencji (w postaci drukowanej i zapisanej na płycie CD) i pozostawić u organizatorów lub wysłać na adres e-mail konferencji. Po ich wstępnej selekcji autorzy otrzymają informację o możliwościach publikacyjnych. Wymogi redakcyjne dotyczące tekstów – załącznik nr 3.

Z wyrazami szacunku – Komitet Organizacyjny Konferencji

Prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek – przewodniczący

Prof. UAM dr hab. Marek Budajczak

dr Grażyna Teusz

dr Joanna Kozielska

dr Agnieszka Skowrońska-Pućka – sekretarz

dr Iwona Werner

mgr Aneta Baranowska

mgr Dorota Dolata – sekretarz

We wszystkich sprawach organizacyjnych kontakt z sekretarzem konferencji – nr telefonu:

dr Agnieszka Skowrońska-Pućka 791-727-752

mgr Dorota Dolata 884 -365- 697

Zakład Poradnictwa Społecznego Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu ma zaszczyt zaprosić Państwa do udziału

w Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt.

Edukacja – między filozofią a naukami szczegółowymi

(z uwzględnieniem sztuk wszelakich),

która odbędzie się 24 listopada 2016 r.

pod patronatem Pani Dziekan Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

prof. zw. dr hab. Agnieszki Cybal-Michalskiej

Komitet Honorowy

prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska

prof. zw. dr hab. Magdalena Piorunek

prof. zw. dr hab. Iwona Chrzanowska

prof. zw. dr hab. Jerzy Modrzewski

prof. zw. dr hab. Stanisław Dylak

prof. zw. dr hab. Zbyszko Melosik

prof. dr hab. Agnieszka Gromkowska-Melosik

prof. UAM dr hab. Sławomir Banaszak

dr hab. Sławomir Futyma

Edukacja jako fenomen społeczny i gatunkowo specyficznie ludzki, uwarunkowana jest wielorako, funkcjonując w rozlicznych kontekstach. W konsekwencji nie tylko można ją postrzegać na szereg sposobów, ale dla uzyskania kompletności jej oglądu wydaje się to wręcz konieczne.

To, iż możliwie najwszechstronniejsze i wyczerpujące ujęcie edukacji jest w zasiedlanej przez nas współczesności „humanistycznie niezbędne”, podkreślił w Swoim wystąpieniu z okazji dwudziestolecia powstania Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu Zbigniew Kwieciński, postulując tworzenie pedagogiki pełnej.

Pedagogika, jako nauka „o” i „dla” edukacji, uznawana jest jednocześnie za dyscyplinę „integracyjną”, jak i „ingerencyjną”. Po to gromadzi się w niej wiedzę wypracowaną na gruncie filozofii, jako fundamentalnego sposobu badania rzeczywistości, jak i nauk szczegółowych, a odnoszącą się do różnych wymiarów człowieczeństwa, by spożytkować ją dla generowania wskazówek praktycznych, jakie mogłyby służyć sprzyjaniu dobremu-bytowi (well-being) oraz rozwojowi indywidualnemu, a których zwrotnie sprzężonymi konsekwencjami byłyby też harmonizacja i optymalizacja życia zbiorowego.

Tak identyfikowana funkcja nauk pedagogicznych, dla zadość czynienia wspomnianemu postulatowi „PEŁNI”, wymusza ciągłe wręcz odnawianie współpracy ze specjalistami parającymi się nie tylko innymi typami badań nad człowiekiem, ale i różnymi formami prezentowania wiedzy antropologicznej (w tym rzędzie, oczywiście, także z artystami). To ich inspiracje – obok własnej odkrywczości i inwencji pedagogów – pozwalają udoskonalać edukacyjny „warsztat” ludzkości.

To właśnie owych „specjalistów”, zarówno świadomych związków swych domen badań i form ekspresji z problematyką edukacji, jak i tylko intuicyjnie je przeczuwających, a którzy chcą dzielić się swoimi wglądami z pedagogami-akademikami i pedagogami-praktykami zapraszamy gorąco do udziału w naszej konferencji! Adresatami niniejszego zaproszenia są także zawodowi pedagogowie, często będący przecież równocześnie ekspertami w dodatkowych, antropologicznych specjalnościach!

Konferencja odbędzie się w budynku Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu, przy ul. Szamarzewskiego 89.

Prosimy o przesłanie zgłoszeń zawierających dane personalne, tytuł wystąpienia i jego krótkie streszczenie w terminie do 20 października 2016 (załącznik nr 1). Informacja zwrotna o zakwalifikowaniu / niezakwalifikowaniu zostanie przesłana najpóźniej w tydzień po otrzymaniu od Państwa zgłoszenia.

Zgłoszenia prosimy przesyłać na adres :

Wydział Studiów Edukacyjnych

Zakład Poradnictwa Społecznego

Ul. Szamarzewskiego 89

60 – 568 Poznań

Z dopiskiem “ Konferencja- edukacja”

lub

e-mail edukacja.wse@gmail.com

Koszt udziału w konferencji wynosi 200 PLN. Opłatę konferencyjną prosimy wpłacać na konto bankowe UAM: BZ WBK 77 1090 1362 0000 0000 3601 7903 w tytule przelewu podając imię i nazwisko oraz numer subkonta K00000623 w terminie do 31 października 2016.

W zależności od liczby zgłoszeń przewidujemy możliwość debaty bądź w sesji plenarnej bądź w sekcjach tematycznych. Przewidujemy wystąpienia ok. 15-minutowe (w zależności od ostatecznego kształtu organizacyjnego konferencji).

Ramowy program konferencji wraz z niezbędnymi informacjami organizacyjnymi przedstawimy w komunikacie nr 2, który ukaże się na początku listopada br.

Wybrane i poddane recenzji teksty pokonferencyjne rekomendować będziemy do punktowanych periodyków krajowych.

Wymogi redakcyjne dotyczące tekstów – załącznik nr 3.

Z wyrazami szacunku – Komitet Programowy Konferencji

Prof. UAM dr hab. Artur Jocz

Prof. UAM dr hab. Marek Budajczak

Dr Agnieszka Skowrońska-Pućka (sekretarz)

Dr Joanna Kozielska

Dr Grażyna Teusz

Mgr Aneta Baranowska

Mgr Dorota Dolata (sekretarz)

We wszystkich sprawach organizacyjnych kontakt z sekretarzem konferencji – nr telefonu: 791-727-752, e-mail edukacja.wse@gmail.com

ZAPROSZENIE DO UDZIAŁU W OGÓLNOPOLSKIEJ KONFERENCJI NAUKOWEJ

W imieniu Komitetu Naukowego oraz Komitetu Programowego serdecznie zapraszamy do udziału w Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt. „Pedagog, nauczyciel, doradca, terapeuta w sytuacji zróżnicowania kulturowego”, która odbędzie się 7 kwietnia 2016 r. na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Odbiorcami konferencji będą przedstawiciele środowisk akademickich: pedagogów, psychologów, socjologów, politologów, kulturoznawców, antropologów oraz innych reprezentantów dyscyplin społecznych i humanistycznych zainteresowanych problematyką naukowego spotkania, a także osoby pracujące na co dzień z osobami odmiennymi kulturowo np. przedstawiciele placówek oświatowych czy działacze społeczni. Zaprezentowane w trakcie wystąpień teoretyczne analizy zagadnień, wyniki empirycznych dociekań, egzemplifikacje tzw. dobrych praktyk, a także dyrektywy kierowane do osób pracujących na co dzień z imigrantami, uchodźcami, repatriantami oraz członkami mniejszości narodowych i etnicznych umożliwią wielopłaszczyznową i interdyscyplinarną refleksję, dyskusję oraz wymianę doświadczeń i poglądów na temat funkcjonowania nauczyciela, pedagoga, doradcy i terapeuty w sytuacji zróżnicowania kulturowego.

Nabór zgłoszeń trwa do 31 stycznia 2016 r.

Karta zgłoszenia, komunikat konferencyjny oraz inne szczegółowe informacje znajdują się na stronie internetowej konferencji: http://konferencjawse.amu.edu.pl/

Spotkanie z Profesorem Markiem Savickasem

W dniach 3–4 czerwca 2014 Katedra UNESCO Całożyciowego poradnictwa zawodowego (Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego) zorganizowała dla badaczy poradnictwa kariery, doradców zawodu, nauczycieli, studentów i uczniów wykład i warsztaty, które poprowadził wybitny specjalista w zakresie poradnictwa kariery, autor teorii konstrukcji kariery i przewodniczący Międzynarodowej Grupy Badawczej Life Design Counselling prof. Mark Savickas z Northeastern Ohio Medical University, USA. Profesor Magdalena Piorunek wraz z Profesorem Savickasem i zaproszonymi gośćmi otworzyli spotkanie panelem dyskusyjnym na temat: Kariery w płynnej nowoczesności. W kolejnym dniu eventu Prof. Savickas przeprowadziłą zajęcia warsztatowe w których aktywny udziłą wzięły dr Joanna Kozielska oraz mgr Agnieszka Skowrońska- Pućka.

Profesor Mark Savickas to wybitny specjalista i jeden z najważniejszych badaczy poradnictwa kariery. Autor teorii konstrukcji kariery i poradnictwa narracyjnego. W swoich pracach podkreśla subiektywny wymiar kariery, konstruowanej dzięki biograficznej refleksyjności. Uważa, że jednostki budują swoją karierę poprzez nadawanie znaczeń doświadczeniom zawodowym i aspiracjom, włączając je do projektów życiowych. Wykładowca w Ohio University Medical Northeast, w Kent State University oraz na Uniwersytecie w Pretorii (Republika Południowej Afryki). Jako Visiting Professor prowadził również wykłady w Department of Organisational Behaviour in the School of Business at Loughborough University w Wielkiej Brytanii (2007-20013), w Vrije University w Belgii (2005-2008); na Uniwersytecie w Lizbonie w Portugalii (1994).

Jest autorem i redaktorem takich książek, jak: Career Counseling (2011), Convergence in Career Development Theories (1994 with R. Lent), Handbook of Career Counseling Theory and Practice (1996 with B. Walsh), Vocational Interests (1999 with A. Spokane), Handbook of Vocational Psychology (2005 with B. Walsh), Major Works in Career Studies (2012 with K. Inkson). Napisał ponadto 80 artykułów, 45 rozdziałów w książkach naukowych oraz przygotował 500 artykułów dla specjalistów-doradców w zakresie poradnictwa zawodowego i doradztwa kariery. Przez 12 lat pracował w Zarządzie Międzynarodowego Stowarzyszenia Poradnictwa Edukacyjnego i Zawodowego (IAEVG) i jest obecnie (2011-2014) przewodniczącym działu Psychologii Poradnictwa w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Psychologii Stosowanej. Jednocześnie jest przewodniczącym Międzynarodowej Grupy Badawczej Life Design Counselling. Członek American Counseling Association, American Psychological Association, the American Psychological Society, and the National Career Development Association.

Jest laureatem prestiżowych nagród: John L. Holland Award za wybitne osiągnięcia w dziedzinie badań nad rozwojem kariery i osobowości (1994); Leona Tyler Award za wybitne zasługi dla psychologii doradztwa kariery (2011) przyznawanej przez Society for Counseling Psychology of the American Psychological Association; Eminent Career Award (1996) Stowarzyszenia Rozwoju Kariery Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznego. Otrzymał doktoraty honoris causa Uniwersytetu w Lizbonie (Portugalia) i Uniwersytetu w Pretorii (RPA) .

Źródło i więcej informacji (konspekt wykładu i warsztatów oraz fotorelacja)- http://www.pedagogika.uni.wroc.pl/unesco/

Zakład Poradnictwa Społecznego

Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

ma zaszczyt zaprosić Państwa do udziału w Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej:

Obszary poradnictwa i wsparcia społecznego.

Tradycyjne i alternatywne strategie, formy, metody pomocy

Konferencja odbędzie się w Poznaniu w dniu 22 października 2014 roku

pod patronatem

Dziekana Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

prof. zw. dra hab. Zbyszko Melosika.

Do pobrania Karta Zgłoszenia i Komunikat

————————————————————————————————————————-

Zakład Metodologii Nauk o Edukacji oraz Zakład Poradnictwa Społecznego

Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

ma zaszczyt zaprosić do udziału w

Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej:

Diagnoza i jej zastosowanie w kontekście jednostkowym i społecznym

Konferencja odbędzie się w Poznaniu w dniu 22 maja 2014 roku

pod patronatem

Dziekana Wydziału Studiów Edukacyjnych

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

prof. zw. dra hab. Zbyszko Melosika.

Szczegółowe informacje dotyczące zakresu tematycznego konferencji i terminów zgłoszeń znajdują się w komunikacie konferencyjnym.

Uprzejmie prosimy o przekazanie informacji osobom potencjalnie zainteresowanym udziałem w konferencji.

Do pobrania Karta Zgłoszenia i Komunikat